Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

[Kitulakate]

Pracę zmieniłam na lepszą i bardzo dobrze płatną, nie mam prawa teraz na nią narzekać, ale jestem tylko na zastępstwo do maja. Już szukam czegoś nowego z podobnymi pieniędzmi. Mam nadzieję że wszystko wyjdzie pomyślnie, nawet mogę dojeżdżać do innego miasta.
Operacja ma być w maju i skończą sie po niej moje problemy z chodzeniem, i ma już nie boleć.
Leków nie biorę do Szczepana dokładnie od płukania żołądka. Nie czuję sie dobrze ale odzyskałam ochotę na seks, biorąc leki ie miałam na niego ochoty. Ale to chyba mało ważne.
W poniedziałek idę do pani psycholog i muszę jej powiedzieć co zrobiłam i co mi siedzi w głowie. Znam przyczynę moich problemów i muszę je wyeliminować. Łatwe to nie będzie ale muszę. Jedyne wyjście to zerwać kontakt z bratem i ograniczyć do minimum z mamą. Te dwie osoby są przyczyną mojej próby samobójczej.

[ZMĘCZONY80]

Bądź szczera z psychologiem i zastosuj się do rad specjalisty. W trakcie choroby często nie potrafimy obiektywnie patrzeć na otaczającą nas rzeczywistość. Super, że masz pracę, że masz chęci do pracy to bardzo optymistyczne.
Pozdrawiam i życzę dużo wytrwałości w dążeniu do zdrowia.

[ewa 67]

Cieszę się z tych optymistycznych wiadomości . Skup się jeszcze tylko na swoim zdrowieniu i naprawdę będzie dobrze . Trzymam za Ciebie mocno kciuki .

[ona]

Mnie sie swiat zawalił....
W pracy,w domu,w milosci,wszedzie klapa totalna...
Musze sie przyznac,ze potrzebuje
pomocy,a nie udawac gladiatora
To udawanie meczy,i tak pekamy
kiedys...i nie ma na to sposobu
poza...przyznaniem sie do slabosci
tylko,ze mam problem nie umiem brac.....daje,ale nie umiem brac...
Jak tego sie nauczyc?

[Kitulakate]

Jestem już po operacji i mam funkiel nowe bioderko. Jestem już trochę sprawna i mogę posiedzieć i coś napisać. Siedzi obok mnie moja córcia i nie pozwala mi pisać. Ale odezwę sie jeszcz bo mam dużo Wam do napisania. W moim życiu wiele sie zmieniło i mam nadzieję że na lepsze, ale to czas pokaże.

[Kitulakate]

Chodzę bez bólu, nareszcie! To dało mi siłę i wiare że będzie lepiej. Leków już nie biorę bo nie ma takiej potrzeby, wizyty u psychologa też ograniczyłam. Niby jest ze mną lepiej, ale czegoś mi brakuje.
Pochwalę się Wam że staram się o wymarzoną pracę. Stanowisko dyrektora w prywatnej szkole. Jestem po kilku rozmowach i wszystko wskazuje na to że to stanowisko czeka na mnie. Jest tylko jeden problem, jeśli nie będzie wystarczająco dużo chętnych dzieci to szkoły nie otworzą. Jestem dobrej myśli, jak nie w tym roku to może w następnym się uda.
W życiu zawodowym układa mi się super, a w osobistym niekoniecznie. Dlaczego tak musi być? niby jest dobrze a coś jest nie tak. Z mężem nie rozmawiam już od tygodnia, nie śpimy nawet w jednym łóżku, mijamy się w domu jak obcy ludzie. Takie tam problemy życia codziennego. Tylko że ja już nie chcę być z człowiekiem który ma mnie tylko za sprzątaczkę, kucharkę, praczkę na pełnym etacie. Po tym co przeszłam w ostatnich latach jestem chyba na tyle silna żeby powiedzieć NIE!!!
Dzisiaj wiem że poradzę sobie z życiem i będę robić tak żeby mi było dobrze. Mam dość życia w cierpieniu.Chyba nadszedł czas na zmiany.

[Kitulakate]

W moim życiu niby jest dobrze ale nie jestem z niego zadowolona.Chyba sama nie wiem czego chcę, powinnam być szczęśliwa, mam wspaniałą córcię, męża który mimo że jest egoistą to jednak opiekował się mną po operacji tak jak umiał i nie marudził.
Więc czemu jest coś nie tak? Od tygodnia unikam ludzi, wychodzę tylko kiedy muszę, na nic nie mam ochoty i tylko bym płakała. Przecież zakończyłam terapię, zeszłam z leków, a wkurza mnie stan mojego umysłu. Znowu zaczynam myśleć o nałykaniu się leków. Powiedzcie że to stres schodzi ze mnie po operacji, że nie mam się czym martwić.
Zaczynam żałować że mi w grudniu nie wyszło.Głupie prawda?

[ewa 67]

Bardzo się cieszę , że się odezwałaś .
Niejednokrotnie myślałam o tym , co u Ciebie słychać . W najbliższych dniach napiszę coś więcej . Mam nadzieję , że zajrzysz tu jeszcze . Pozdrawiam Cię serdecznie

[Kitulakate]

Dziś pochowany został tato mojej przyjaciółki, nie daje sobie z tym rady.Samo mi się płaczę. Zaczynam zachowywać sie jak na początku choroby, jest mi wszystko jedno, unikam ludzi, a najlepiej sie czuję w łóżku tępo gapiąc się w telewizor. Nie wiem co sie ze mną dzieje, może to tylko przejściowe, ale znowu zaczynam gromadzić leki, tak na wszelki wypadek. Czy to sie kiedyś skończy? Odkąd mam złe samopoczucie biodro mnie bardzo boli, zapewne jedno z drugim jest jakoś związane. Jestem zagubiona!!!

[FUNIKA]

zaczelo sie nieewinnie jak zwykle....Bylam na forum w 2006 roku jak mialam depresje i myslalam,ze to juz nigdy nie wroci,,
niestety wrocilo z ogromna sila...
Zaczelo sie od zwolnienia z pracy(udawalam,ze wszystko jest ok, bo mialam druga prace), uczucie bezsilnosci i slabosci .....
Pozniej doszly wahania nastrojow,zaczelam palic, wiecej pic zeby jakos sobie poradzic....i bezsennosc..budzialam sie w nocy co 2-3 h..zasypialam czasami z wielkimi problemami a czasami bez i zawsze budzilam sie miedzy 3 a 5 rano....Zaczelam brac leki nasenne i tez nie pomogly..Zaczely sie problemy w malzenstwie, klotnie z mezem o wszystko..zaczelam chcec rozwodu, doszly mysli samobojcze...po 2 miesiacach przyznalam sie mezowi co sie dzieje..On przezywal koszmar slyszac slowa "chce rozwod" praktycznie codziennie....Zaczelam siebie sama nienawidzic...nawet rzeczy ktore kochalam nie sprawiaja mi przyjemnosci...Nie chodze od 2 tygodni na silownie ktora kochalam bo nie mam sily, nie chce mi sie nawet czytac ksiazek,najechetniej bym lezala caly dzien i nic nie robila....Kilka razy nawet myslalam,zeby sie zabic....Jutro mam wizyte u lekarza, potrzebuje pomocy...