Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

[Angie]

Małgosiu - Dziękuję Tobie z CAŁEGO Serca za życzenia.
Naprawdę milutko mnie zaskoczyłaś , jeszcze raz Bardzo Dziękuję.

Pozdrawiam Cię Serdecznie i tulę... //serce

Kasia.

[arabeska22]

Kasiu spóźnione ale z serca płynące życzenia z okazji imienin...
Lila : - )

[Angie]

Lila - Dziękuję i Pozdrawiam...

[Angie]

Czuję się bardzo źle. W czwartek byłam u swojej lekarki (psychiatry) , dostałam kolejny , nowy lek - Zalastę i skierowanie do szpitala psychiatrycznego. Lekarka zamierzała umieścić mnie w szpitalu już w nadchodzącym tygodniu , ale poprosiłam Ją , by przełożyła termin na po świętach. Chcę jeszcze spędzić święta z Rodzicami tym bardziej , że moja siostra ze swoją rodziną nie przyjeżdża do Nas w tym roku i wiem , że moim Rodzicom byłoby przykro i smutno w święta bez żadnego dziecka.
Od kilku dni atmosfera w domu jest napięta. Mój Wujek (ten , co zaczął brać chemie) 4 dni temu przeszedł dwa zawały i miał zatrzymanie akcji serca ; zrobiono Jemu koronarografię i wszczepiono rozrusznik serca. Aktualnie Jego stan jest w miarę stabilny , jednak pojawił się inny problem dotyczący chemii , narazie nie może jej kontynuować i niewiadomo co będzie z tym dalej. Swojej Cioci w tak okropnym stanie psychicznym , jak obecnie jeszcze nigdy nie widziałam. Nie odbiera telefonów , nie chce z nikim rozmawiać , nie je , jedynie leży i rozpacza. Bardzo się o Nią martwię , że te stresy Ją wykończą , a najgorsza w takiej sytuacji jest bezradność.
Dobijają mnie te wszystkie problemy i nieszczęścia ; jak już się zacznie walić to jedno po drugim , jak domino , wszystko naraz.
Nic mi się nie chce ; jestem ciągle zmęczona i zrezygnowana. Nawet nie mam chęci do tego , by porozmawiać z innymi osobami ; za to najchętniej bym leżała i leżała , pogrążona we własnych myślach.
Na czacie też nie chce mi się siedzieć i czytać , bo pisać , i tak rzadko piszę ; nie mam teraz zupełnie do tego głowy. Poza tym muszę zacząć ograniczać sobie czas siedzenia na czacie i w ogóle w internecie , gdyż czeka mnie kilkumiesięczny pobyt w szpitalu , a tam nie będę mieć komputera i zapewne będzie mi bez Was Kochani bardzo ciężko.
Decyzja o szpitalu nie jest dla mnie łatwa , ale mam świadomość , że sama sobie nie poradzę i będzie tylko gorzej. Tam przynajmniej jest dość bezpiecznie , zawsze ktoś interweniuje , w domu nie mam tego poczucia bezpieczeństwa. Boję się samej siebie i zdarza się , że chwilami tracę panowanie nad sobą ; bywam wybuchowa i agresywna w stosunku do rodziców i innych osób bez powodu. Zauważyłam różnicę w swoim zachowaniu , wcześniej całą wściekłość i frustrację wyładowywałam na sobie (m.in. poprzez okaleczanie się) , natomiast teraz wyżywam się na innych. Nie wiem skąd tyle agresji się we mnie wzięło , nigdy taka nie byłam. Bardzo mnie to niepokoi. Mam swoją teorię na ten temat , ale nadal jest za dużo niewiadomych , by stwierdzić: " tak , to na pewno jest choroba psychiczna czy tak , to na pewno jest opętanie ". Po prostu nie wiem , co się ze mną dzieje.

[Beti2501]

Angie trzymam kciuki i myslami bede z toba....zycze by powoli ci sie udalo
naprawde wiesz ze ci z calego serca tego zycze....znasz mnie troszke i to nie sa czcze slowa......trzymaj sie malenka...caluje i sciskam mocno mocno mocno

[grazyna_50]

Angie jestem z Toba w lepszych i gorszych chwilach,trzymam zy Ciebie ciuki.Mnie sie wydaje ,ze ta agresja u Ciebie wywodzi sie z bezradnosci...to przejdzie,trzeba czasu.Bezradnosc z kolei wywolana jest dlugim czasem choroby,ja tez watpilam jak nic nie pomagalo.Dobrze ,ze w sprawie szpitala podjelas decyzje,na pewno pomoze,nie bedzie tych codziennych zlych wiadomosci ,na ktore i tak nikt z nas poradzic nie moze.tule Cie sloneczko mocno,pozdrowienia

[arabeska22]

Kasiu nawet nie wiesz jak bardzo cię rozumiem,
podjęłaś decyzję , wytrwaj ,będę ,obiecuję , myślami a jak Bóg da inaczej ,
trzymaj się ;* ;* ;* ;*
Lila

[Beti2501]

zycze dobrego i brodatego Mikołaja i wiecej radosci oraz wiary kochana ...tobie szczegolnie buzialki

[Angie]

Dziękuję Wam-Kochani z Całego Serca za wsparcie i ciepłe słowa.


Źle się czuję ; mam jakieś przesilenie wszystkich objawów. Halucynacje , omamy słuchowe , lęki , jak miałam , tak mam nadal , pomimo tego , że biorę leki , to jeszcze nasiliły się u mnie zaburzenia odżywiania i doszły koszmary senne. To już jest chyba apogeum tych wszystkich zaburzeń. Nie mogę na siebie patrzeć , takie obrzydzenie mnie bierze. Wczoraj miałam okropny napad obżarstwa , ledwo powstrzymałam się od samookaleczenia , takie potworne wyrzuty sumienia mnie dopadły.
Ostatnio śnią mi się prawie każdej nocy koszmary , budzę się z przerażeniem ; snów dokładnie nie pamiętam , jedynie przerywniki. Budzę się jeszcze bardziej wymęczona , niż przed spaniem.
Chciałabym z kimś tak szczerze porozmawiać , jednak jak znajduje się rozmówca to momentalnie włącza mi się blokada i nie mam siły , by podtrzymywać rozmowę. Tak bardzo chciałabym już być w szpitalu , odpocząć od tej codzienności , od problemów rodzinnych , a tu jeszcze tyle czasu... . Święta , wspólna kolacja , przyklejony uśmiech , nie wiem już skąd mam brać na to siły , by przetrwać ten okres świąteczny i , żeby było w miarę znośnie. Nawet jeszcze nie wzięłam się za porządki ; jak patrzę na swój pokój , który wygląda , jakby przeszło przez niego tornado , to ręce mi opadają i w końcu całe dnie spędzam na niczym. Muszę się wreszcie za to wziąść , bo mnie Święta naprawdę zastaną , a tu taki nieład. Nie przepadam za Świętami , takie uszczęśliwianie się na siłę. Jeszcze , jak mi Mama chodzi za plecami i mi mówi co mam do zrobienia , to aż mnie krew zalewa od środka.
Przepraszam Was za to moje marudzenie , ale muszę gdzieś odreagować.
Jest mi smutno i ciężko , czuję się bardzo samotna. Chciałabym mieć obok siebie takiego "Anioła Stróża" , który by mi wskazał odpowiednią drogę.
Jestem już zmęczona ciągłym stanem bezsilności , bezsensu , przygnębienia , frustracji , nawet o siebie zadbać mi się nie chce. Ja chyba z tego nigdy nie wyjdę , to już za długo trwa i nie potrafię inaczej żyć. Całe życie walczyć(?) , ileż można(?!) , w końcu i siły się wyczerpią , a człowiek nie jest na akumulator czy baterie. Ech... i znów się zablokowałam. Brak mi słów.

[slawek37wlkp]

Jak dobrze zrozumieć wreszcie, że życie nabiera dopiero wtedy sensu i znaczenia, gdy toczy się zgodnie z własnymi potrzebami, rytmem własnego oddechu, a przede wszystkim własnym wyobrażeniem o nim - a nie potrzebami, rytmem wyobrażeniem narzuconym przez otoczenie. Za wszelką cenę być sobą. Zofia Kucówna
Angie może te słowa pomogą Ci choć troszke spojrzec na wszystko ze swojej perspektywy ale nie tej wyczerpanej , znudzonej , wróć do chwil kiedy czsułaś się naprawde szczęsliwa i pobądz tam sama ze soba to da Ci wiecej energii niż wszystkie rozmowy choć na ten czas odsuń się od tego co Cię otacza , wzmocnij się pozdrawiam