Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

I_am_the_one

Nie mogę wytrzymać, chce mi się płakać.

... Sad

I_am_the_one

Boję się, tak bardzo się boję.
A nie robię nic, by temu zapobiec.
Chociaż wiem, że powinnam. To jakiś obłęd.
Nie widzę sensu, a słowa tłumaczące mi wszystko są dla mnie puste.

Halcion

Słowa w takich momentach może niewiele znaczą,
ale obecność. Liczy się obecność.
Fakt że są gdzieś tam ludzie,
którzy myślą, którzy pamiętają...

Dlatego pamiętaj. Że pamiętamy.

I_am_the_one

Dziękuję, dziękuję wszystkim.

Ten dzień się kończy, w głowie mam potworny mętlik i kolejne obawy. Czekam, nawet nie wiem na co. To jaki obłęd.

I_am_the_one

Było nawet w miarę dobrze, ale znowu powróciło to okropne zdenerwowoanie, rozpaczi lęk. Ciągły lęk. Czy kiedyś się go pozbędę? Chciałabym pstryknąć w palce żeby zniknął, ale nie udaje się.

Nic nie robię, a jestem zmęczona i potrzebuję wytchnienia.
Kolejny dień za mną. Mogę położyć się spać bez wyrzutów.. mogłabym, ale nie mogę, bo coś mnie zżera od środka i nie pozwala spać spokojnie już nawet. Co to jest?? Sad

grazyna_50

Pozbedziesz sie i leku ale nic nie jest na pstryk palca,cierpliwosci.Jestesmy z Toba,pozdrowienia

Beti2501

Szukaj w sobie siely i cierpliwosci....nie poddawaj sie walcz z tym i nie kladz sie
poddajac sie tylko wstan i rob co kolwiek by nie zapacs w beznadziejnosc dnia...
czekajac na noc i sen ktory nie przychodzi....
pozdrawiam i trzymam kciuki

I_am_the_one

Nic mi się nie chce. Dziś odniosłam kolejną porażkę, a tak bardzo się starałam! Na co mi w takim razie starania? Skoro wszytsko zawsze sprowadza się do jednego...

Skąd mam wziąć energię?

I_am_the_one

Cały dzień dziś płaczę. Już zupełnie straciłam nad wszystkim kontrolę. Pociełam się znów. Jedyny sukces -> nie kupiłam papierosów. Ale tylko dlatego, że muszę oszczędzać, a one teraz takie drogie. Jeszcze tylko jutro. Potem znów weekend. Bede mogła zaszyć się na dbre w łóżku i na jakiś czas zapomnieć, nie myśleć. Wszystko wydaje mi się takie trudne. A najtrudniej jest mi udawać, że wszystko jest ok. Wciąż walczę ze zmęczeniem, próbuję jakoś się zmotywować. Słyszę ciągłe pretensje, widzę krzywe spojrzenia, czuję tą niechęć. Nie chce już niczego. Już mi na niczym nie zależy. Przechodziłam dziś na czerwonym świetle. Kiedyś przebiegałam, by zdążyć przed nadjeżdzającymi samochodami. Dziś nie biegłam. Szłam powoli. Miałam wszytsko gdzieś. Było mi obojęte co się stanie. Może nawet kusiłam los. Nie wiem. Nie chę wiedzieć. Nie zależy mi na tym, by cokolwiek wiedziec.

Malgorzata_

Wybierz sie do lekarza, po co sie tak meczyc...

Porozmawiaj ze swoimi bliskimi...popros ich o wsparcie...

Pozdrawiam Cie cieplo i zycze aby wrocila Ci chec do zycia...