Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

Klementynka

ja już chyba nie mam bratnich dusz. moi znajomi już nie mają ochoty mnie słuchac i oglądać takiej "nafochanej", zreszta ja sama siebie też nie potrafię znieść. tym bardziej zrozumieć...
wiem, że ten związek jest bez sensu, wiem, że dobrze zrobiłam decydując się na rozstanie a równocześnie mam poczucie, że zrobiłam największy błąd w moim życiu... tęsknię, same z siebie przypominają mi się te najszczęśliwsze momenty a zaraz potem przychodzi otrzeźwienie, że to już było i się skończyło. nie chcę szukać nikogo na siłę, po co unieszczęśliwiać kolejną osobę moimi problemami? nie można wchodzić w nowy związek z takim bagażem smutku Sad

na czat chętnie bym wpadła ale nie mam na stałe dostępu do sieci.

Klementynka

no i stało się, niby lepiej a jednak jakby gorzej.
zaczął pracować, odwiedził psychologa... stwierdził, że w zasadzie teraz mu lepiej kiedy skupił się wyłacznie na pracy i na sobie. że lepiej jest bo nie rozprasza się innymi sprawami.
a ja jak byłam sama tak jestem. może to normalne? może tak powinno być?

kate4444

Czytajac Twoja historie, płakałam.

Matko ile sie w zyciu nacierpiałas, to jest okropne. Wiem co przezywasz, bo sama jestem w podobnym zwiazku. Chce to skonczyc bo go nie nawidze, ale nie moge bo tez kocham i tesknie. Naprawde rozumiem Cie.

Nie wiem co mam C poradzić, jesli On wziął sie za siebie, to znaczy ze mu na Tobie zalezy. Poczekaj jeszcze, zobacz co z tego wyjdzie, z tej terapii.
Widać, ze go kochasz a to jest najważniejsze.

Klementynka

dziękuję kate4444.
tak, on wziął się za siebie. tyle, że już chyba nie dla mnie a dla siebie i to akurat dobrze.
tylko, że do licznych zmian w swoim życiu dołączył też zminę planów partnerskich, w zasadzie zrezygnował twierdząc, że teraz skupia się na pracy i nie będzie mnie oszukiwał. wie, że być może za jakiś czas będzie za późno ale teraz nie czuje ochoty do spotkania się ze mną, nawet jeśli ma czasem taką myśl to stara się zająć pracą i mu przechodzi.
cóż... czekam aż coś się zmieni u niego lub u mnie.

kate4444

A czemu sadzisz ze wziął się za siebie, ale tylko dla swoich potrzeb, nie dla Ciebie, tylko dla Niego samego?

Mówisz ze kiedy ma myśli o spotkaniu z Tobą, to stara się je czymś zająć. Oznacza to, że jego uczucie względem Ciebie gaśnie. Oboje staraliście się jeszcze ratować ten związek, bo Wam obojgu zależało. Teraz On podchodzi w taki sposób, że chce się skupić na sobie, na pracy i na jego teraz zmieniającym się życiu. Ty myślę, że tez masz dosyć, tej niepewności, takiego uczucia. Chciałabyś być stabilna w związku, otoczona miłością, która pokrywa się też z czynami, działalnością i zaangażowaniem tej drugiej osoby w związek.

Ale moim zdaniem od tej osoby z którą teraz jesteś, nie dostaniesz tego.
Mówiłam, Ci już, ale Twoja historia wzruszyła mnie do tego stopnia, że pomijając płacz, brak apetytu (schudłam) i problemy ze spaniem, to dzięki Tobie ja z moim partnerem o dużo lepiej się dogaduje, dzięki Tobie zrozumiałam, że gdybym Go zostawiła, straciłabym ukochanego człowieka. Także dziękuję Ci za to, że mi pomogłaś, nieświadomie, ale pomogłaś.
Pamiętaj, jestem z Tobą, i niewiele osób może to powiedzieć, natomiast ja mogę- że wiem co przeżywasz i czujesz. Uwierz mi naprawdę wiem, jak Ci ciężko. Jak tylko będę mogła pisać i pomóc, to zawsze to zrobię.

Naprawdę bardzo ciepło Ciebie pozdrawiam i podziwiam za to, ile przeszłaś

Klementynka

dziś znów gorzej... mam jakimś cudem sieć, byłam w pokoju czatowym ale tam jakoś tak... wesoło, obco, zgrana paczka aż głupio się odezwać ze swoimi problemami.
siedzę, słucham listy przebojów trójki i beczę... to już 5 miesięcy i nic. uśmiecham się, żartuję, pracuję, nawet lepiej mi idzie niż kiedyś ale potem przychodzą te cholerne samotne wieczory, weekendy... i za to że nie umiem się tym cieszyć jak kiedyś nienawidzę siebie jeszcze bardziej. tylu ludzi mi zazdrości, tylko czego? mieszkania? pracy?

cieszę się kate4444, że moja historia Tobie pomogła, przynajmniej komś na coś się przydało.

Klementynka

u mnie w zasadzie bez zmian. w ciągu dnia uśmiechnięta, dowcipna, czasem nawet zalotna a potem wracam do pustego mieszkania, o którym tak strasznie kiedyś marzyłam i wtapiam się w NIC. przestałam sprzątać, nie mam siły iść na zakupy, nie wiem co będę jadła jutro. pojutrze pójdę do pracy więc może jakoś znajdę coś do jedzenia. najchętniej spałabym cały czas. każdą myśl o tym, że może być dobrze, że pora zacząć żyć od nowa przypłacam wybuchem płaczu, gulem w gardle... jest taka piosenka SDM, która mi towarzyszy "spać, nie zbudzić się nigdy, po co?"