Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

liliputek

tam...między Twym uśmiechem
a moim sercem
jest mała kładka...
spacerują po niej bose anioły
a czasami diabeł patrzy na nie z ukrycia
i nawet on cieszy się pod nosem

tam...na krótka chwilę
może się spotkać niebo z ziemią
a nawet człowiek z człowiekiem
myśl myśli miejsca ustąpi
dłoń dłoni bliższa się stanie
tylko serce sercu nic nie powie...

stefan

tytaj znajdziesz nasza tworczosc...

...

muszelka · Gość

"Precz smutkowi"

Pragne tanczyc w strugach deszczu
rozlozywszy swe ramiona
I na przekor smutkowi, w szerokim usmiechu
Krecic sie, krecic beztrosko dookola!

Swoj parasol zamknac schowac
lub wyrzucic byle gdzie!
Pragne w deszczu zawirowac!
W tancu swym zapomniec sie!

Zaprzyjaznic sie z szalonym wiatrem!
Mknac przez swiat w porywie jego mocy!
Skladac hold powadze-zartem!
Tanczyc spiewac w dzien i w nocy!

Wypiac jezyk gapiom w tlumie!
I przejsc z podniesiona glowa!
Moze w koncu ktos zrozumie
Ze nie jestem zadna sowa!

W zatloczonym autobusie
Zdeptac komus nowe buty!
I zupelnie byc na luzie
Grajac smiechem drwiace nuty!

Pragne smiac sie pelnia glosu!
Smutek zas wyrzucic - precz!!
Chce byc pania swego losu!
Z zycia zrobic wielki skecz!

Pragne krzyczec z calej sily!
Tam gdzie trzeba cicho byc
I choc nadwyreze zyly
Bede po swojemu zyc!!

Precz smutkowi! Precz smutkowi! Precz smutkowi!

liliputek

nie było mnie tutaj ,nie było kilka chwilek
a serce maleńkie tęskniło jak motylek

jak mały żuczek co tylko śpi i czuje
- promyczka słońca po prostu potrzebuje

jesteście dla mnie tą wiarą i nadzieją
ja tutaj żyję - i niech się ludzie śmieją

wiem...- dla mnie żyje to niebo lazurowe
szczęście szczerbate i buzie kolorowe

ja dla was będę...- na tyle ile zdołam
lecz chwyćcie mą dłoń kiedy i ja zawołam...

to tylko dzięki wam żyję.... Razz

kasiaF85

Przez wspomnien cmentarze
przechodzimy stale
z zacisnietymi gorzkimi lzami
szukamy spokoju
gaszac zimne znicze
aby przywrocic w duszach naszych cisze

Z gwozdziami w rekach stoimy przybici
znienawidzony obraz wciaz powraca

Osuwa sie marmur
na ta jedna chwile
zamienia mnie w nisko upadla doline

liliputek

na konarach gałęzi
usiadła
naga wróżka
anioły śpiewały
tańcząc
na spalonych marzeniach
Bóg o nich zapomniał
na chwilę
tylko diabłom
widły wystawały
spod ziemi Sad

(19.XI.03)

stefan

prosba....

jak piszemy swe wiersze...
swawlasna tworczosc...
prosze podpisujmy je data...
data postu to mysle za malo...
jak napiszesz date to bedzie sygnatura ...
twej twuorczosci ...
to moje prywatne zdanie...

to nie byla tworczosc artstyczna... te n moj post...
przepraszam...

zaak333 ... 24.01.2007r. 4.00 am...

...

W_ostatniej_chwili

Gdy nadchodzi zmierzch...

Gdy z życia odchodzę, w dół się oddalam
Duch płynie ulotnie, błysk życia się dopala
Przygasający obraz urokiem jasności napawa
Zmysły słabną, stygnie krwawa lawa

Lot ptaka opada , po wzbiciu w pułap
Duch płynie ulotnie, w życiowego dymu chmurach
Wywiewa z ciała niczym, wiatr halny w górach
Dokąd iść kres karz mi, nie ma jej trasy map nawet dziś

Z gliny i pyłu całość znów wraca kręgiem
Sznur ciągu istnień umiera z lekiem
Zaczynając z mlekiem, finitując żywot jękiem
Ciesząc się życia wdziękiem, żaden końca nie przemknie

Skołatany los człowieka szlocha w chwilach - ulotnych lochach
W cieniu mroku ,w jasności blasku, w odbiciu wody fal
Rozdzierając się jak płachty szal, odchodząc w dal, w otchłań...
Pamiętając że wartością bezcenną to kochać.

index.htm

W_ostatniej_chwili

..Lśnienie to tylko to co najistotniejsze,

To, to jak dla poety wiersze...

to gdy płomień pali a woda gasi,

to zgoda wtedy gdy coś nie pasi.
Lśnienia to ruch i zawieszenie,

to bezkres to wszystkie odcienie -

lśnienie to całość,

spokój i chaos nigdy streszczenie...
Lśnienie to drzewo –

liście, gałąź, pień i korzenie...
Lśnienie to połysk,

magia,

własne mienie - rozbłysk- światła stężenie...a tak po ludzku: Lśnienie to: istnienie w kształcie ducha co w nas drzemie.......................

lśnienie jest
jak cisza w hałasie,
jest jak mapa w atlasie,
jak tez gdy w czasie - znikasz
w umysł wtapiasz się
i weń przenikasz...
poruszasz się, żyjesz,
z szybkością pomykasz...
lśnisz czyli jak zegar tykasz.

Taka luźna forma wypowiedzi spontanicznej z przed roku.

W_ostatniej_chwili

"Sen"

Mgła zanika, ostrego charakteru powstaje obraz

I z jasnej, mglistej przestrzeni nie przejrzystej

Pojawia się coś znikąd

Ciemne tło, lekki szmer, chłodne powietrze

Wilgotna woń żywiołu jak w podziemnym metrze

To piwnica, widać jak zanika granica

Jasność ciemnieje, spokój staje się lękiem

Niepokój czuć wyraźny, strach się unosi wyciąga rękę

Z dala słychać donośny głos który o pomoc prosi

Czy na walkę się zanosi

Pojedynek, decyzji stawianie

Czy skuteczna tu bitwa, krwi rozlanie

Czy może unik, od starcia uciekanie

W ciemnym korytarzu słychać dziwne wołanie

Coś jak w ciemnej ciszy jasne słychać granie

Ten krzyk dochodzi z zewnątrz

Dlatego raz cichnie, i znowu narasta

Jakby cel dobiegał końca, kończyła się trasa

rok 2000