Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

[W_ostatniej_chwili]

Pozdrawiam:)

Ja się teraz wyłączyłem.
Stres szkodzi na zdrowiu.

Nic nie czuć to jedyne wyjście w tej sytuacji.

[chwilajoanna]

HALCION,,,,witaj ,,,,smutne to co piszesz , bardzo , bardzo smutne , ale znajome
do ,porozmawiania w pokoju,,,,,,,mimo wszystko zycze jasniejszych mysli - chwilajoanna

[CrimsonRider]

...

[little_death]

...

[Amarant]

Halcion... czy dalej w szpitalu..? ufam, że pomaga..
...

[Halcion]

Cześć Kochani.
Tak, jestem od 11.05. w szpitalu,
przy czym po
nieudanej próbie samobójczej,
którą próbowałem zrealizować
w drugim z nich,
podcinając nadgarstki
(nienawidzę pielęgniarki,
która mnie tam nakryła w łazience)
trafiłem do psychiatrycznego,
gdzie jestem od ponad
3 tygodni.
A na ten weekend
dostałem przepustkę warunkowo.
Pojutrze znów do szpitala.
Na stałe.
Mimo leków, jakie dostaję
w zastrzykach i tabletkach,
depresja zniszczy mnie ostatecznie,
tak jak niszczy mnie choroba,
zwana życiem...

Trzymajcie się...

[Amarant]

Halcion, dlaczego tak.. nie rozumiem, nie rozumiem, myslalam ze pomogą Ci...
zycie to nie choroba.. tylko my nie nauczylismy sie w nim mieszkać...

[stefan]

pozdrawiam...


...

[Halcion]

Witam Was wszystkich, Kochani!
I dziękuję serdecznie za odwiedzanie
mojej smętnej i szaroburej strony,
która płacze morzem skarg,
tak jak niebo dziś płacze...

Tak, nadal jestem
w szpitalu psychiatrycznym.
Tylko że teraz na tyle mi się
polepszyło, że nie muszą
wiązać mnie w pasy
i jakby zaczynają mi ufać...
Dostałem znowu 3 dni przepustki,
ale niezbyt chętnie wracałem do domu...
W szpitalu zaprzyjaźniłem się
z większością pacjentów,
i teraz nawet za nimi jakby tęsknię...
Nie jestem już na parterze,
gdzie są ciężkie stany,
byłem tam ponad 2 tygodnie...
Teraz jestem na górze,
gdzie jest bardziej "domowo".
Ale mimo leków przeciwdepresyjnych,
przeciwpadaczkowych i nasennych,
jakie we mnie pakują,
stale odczuwam jakieś takie
dziwne przygnębienie,
dezorientację, skołowanie,
i nie mogę znaleźć sobie miejsca
ani teraz, ani w ogóle w świecie...
Za tydzień mam zostać przeniesiony
na inny blok, do tak zwanej
"szkoły życia"=rehabilitacja psychiczna,
gdzie są lekarze, psychologowie,
zajęcioterapia i pomoc w ponownym
odnajdywaniu się w życiu,
zatem chyba coś takiego, jak resocjalizacja
w zakładach karnych...
Trzymają tam min. 1 miesiąc,
a max. 6 miesięcy,
zatem nie wiem, kiedy wrócę...
Dobrze, że mam pod dostatkiem
leków nasennych, które dostałem
od znajomego lekarza
i pakuję po kilka tabletek
po obiedzie, aby jakoś przetrwać
tę beznadzieję popołudnia+wieczoru...
Szkoda, że narazie nie mam dojścia do
Tramalu, który zawsze ratował mnie w takim
apogeum przygnębienia i melancholii...
I pozwalał zapomnieć o zmartwieniach
i mękach duszy...
Bo cóż będę mówił lekarzom na wizytach...?
Że dalej czuję się jak wrak,
że polepszyło mi się może co najwyżej
o 20%... ?
Mam co prawda pomysł na dalsze życie,
ale nie chcę za wcześnie mówić "hop",
wszak jedna jaskółka wiosny nie zwiastuje...
Ale może coś się za 1-2-3...? miesięcy zacznie
zmieniać in plus... Chciałbym...
Chciałbym pomóc innym, których życie
jest jeszcze znacznie bardziej tragiczne
niż moje...
Bo w psychiatryku poznałem ludzi,
z którymi się zaprzyjaźniłem,
a którzy są w 100 razy gorszym położeniu
aniżeli ja... Jakkolwiek fakt, że
nie mam Downa/porażeń/niedowładów,
a jedynie silną depresję i padaczkę
+ napady lęku, co nie pozwala żyć mi spokojnie,
ale skoro nie jest mi pisane być szczęśliwym
(bo jest jeszcze kilka poważnych spraw,
o których nie chcę i nie będę pisał),
to chcę żyć przynajmniej tak, jak
napisał B. Zeman:

"Co jest największym szczęściem
i satysfakcją na drodze życiowego
powołania...?

Chociaż pracujesz na swoje szczęście,
nie potrafisz go dać samemu sobie.
Poznasz jego smak, gdy twoje życie
zaowocuje życiem kogoś innego,
kiedy czyjś uśmiech rozświetli twoją twarz,
gdy ujrzysz w lustrze człowieka...

Będziesz szczęśliwy, gdy skąpiesz się
w ciepłym świetle
zapalonego w kimś płomienia..."

Tak właśnie chciałbym żyć,
chociaż jeszcze nawiedzają mnie
myśli samobójcze,
a na ramieniu wyciąłem sobie
żyletką krwawe i smętne słowo "ALONE"...
Ale chcę przynajmniej spróbować żyć tak,
jak mówi powyższa sentencja...
I nieważne, czy mi się uda, czy też poniosę
kolejną porażkę...
Niech będzie tak, jak w "Fauście" J.W.Goethe'go:
"Ten, kto walczy do końca, zostanie zbawiony..."

Narazie, Kochani, trzymajcie się...
Bardzo Was wszystkich pozdrawiam.

[Amarant]

...


Halcion...
Ciesze się, że masz plany, że masz nadzieję.. to takie wazne...
i... to jest tak bardzo dobre, że chcesz komuś pomoc... i pomagasz...
co do szpitala... ja czekam na miejsce, bo się jakoś na tym życiu zawiodłam i odechciało mi się go... może myśli o śmierci muszą myć obvecne...
tylko nie poddać się im...
" wszechludzkiej skargi woła za mną chór " heh..
tylko nie mam chwil, ktorych pragnęłabym na wieczność...
eh, co ja tak nieskładnie..

...