Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

ktoś nowy · Gość

Witaj Smutna.Nie dziwię się że boisz się tego co będzie.Ja też się bałam gdy po 16 latach rozpadło się moje małżeństwo.Mam nadzieję że Tobie jakoś się poukłada i że wróci do Ciebie Twój ukochany.Uwierz że nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło.Ja zostałam sama,ale wszystko powoli zaczyna się układac.Pracuję,poznaję nowych ludzi i co najważniejsze usamodzielniam się.Na jednym facecie świat się nie kończy.Smutna jest lato a Ty jesteś młoda.Wyjdź do ludzi,rozerwij się i nie myśl przez chwilę o tym co będzie bo nie masz na to wpływu.Pomyśl o sobie i o tym co możesz zrobic dla siebie samej.Pozdrawiam Cię cieplutko i trzymam mocno kciuki za Ciebie.

Smutna_dzis

Dziękuję , że jesteście.

Wczoraj.. wczoraj znowu się odezwał.
sms:
"Zawsze, gdy patrze na balkon, to widze Ciebie siedzaca tam w nocy i palaca papierosa. Zawsze, gdy spogladam na swoje poscielone lozko, to wyobrazam sobie Ciebie tam lezaca. W duzxym pokoju grasz ze mna w Triviala i ogladasz hotel zacisze, a w kuchni narzekasz na porzadek"

Potem jeszcze parę smsów, na koncu od niego: "Już niedługo będzie cudownie, jak nigdy! Czuję to."

To dało mi nadzieję.
Tylko wciąż nie wiem co o tym myslec.

Spadł w końcu deszcz.

bialyh2o

A powiedz mi jeśli można wiedzieć Co ty myślisz o sobie ? Bo jak narazie myślisz o nim jak o całym świecie. A powiedz co myślisz o sobie jak się czujesz sama ze sobą ?

Smutna_dzis

Tak jest dla mnie całym światem

Nie czuję się sama ze sobą dobrze, nigdy nie miałam przyjaciół (do pewnego czasu myslalam, ze mam) i zbyt dużo znajomych.
I nie mówcie osobie, która tego nie doświadczyła "wyjdź gdzieś i poznaj ludzi". Bo to śmieszne.

Są wakacje, a ja nawet w tym roku nigdzie nie jadę.
Ostatnio każdy dzień jest dla mnie małą masakrą.
Nie mogę już patrzeć na matkę, na ojca, na swój dom.

Malgorzata_

witaj

potrzebujesz odmiany...

nie jedziesz nigdzie z powodu braku kasy, czy braku pomyslu dokad i z kim?

pozdrawiam i zycze wiecej pozytywnych mysli

bialyh2o

piszesz że wszystko u ciebie w pożąku a wydaje się że tak nie jest, nie mogę patrzeć na ojca ,matkę swój dom, to to jest to wpożądku. Potrzebujesz pomocy a mówisz nie pouczajcie mnie nikt tego nie rozumie a może ty czegoś nie rozumiesz ? Zastanów się nad tym czy tak wszystko wpożądku ? Nigdy nie miałam przyjaciół tylko znajomych to o czymś świadczy prawda, nie wychodzisz do ludzi. To że jest dla ciebie całym światem to fajnie, ale czemu ty nie jesteś nim ? Wszystko jest ok jak nie zaczyna to być obsesyjne, a twoje wydaje się takie być. Proponuje poczytać o depresji afektywnej dwubiegunowej na necie jest masa linków jak znajdziesz tam siebie to będziesz wiedzieć gdzie twój problem a może wtedy zechcesz go rozwiązać. Bo zachowujesz się tak jak ty sama nie miała byś żadnego zanczenia a to chyba nie za dobrze co ??

Smutna_dzis

Nie napisałam, że jest w porządku, gdyby tak było, nie byłoby mnie tutaj.

Tak, jest całym światem, był, bardzo go kocham, zależy mi. Czy to nie pozwala mi czuś tego, co czuję teraz? Nie wpadam w obsesję, nie śledze każdego jego ruchu. Myślę o nim i tęsknie, to normalne, jak się kogoś kocha, po czym zostaje narzucona w tym kochaniu 'przerwa'.
Wchodzę tu i wylewam swoje żale, po to chyba jest m.in. to forum?
Nie rozumiem tego ataku, że nie wychodzę do ludzi. Wychodzę, tylko trafiam na złych.

Myślałam, że mnie ktoś tutaj zrozumie, pocieszy, doradzi, pokaże, że rozumie. Tego mi aktualnie trzeba, dlatego tu jestem. Pogadać o tym, bo nie mogę wszystkiego dusić w sobie.

ktoś nowy · Gość

Smutna uwierz że są tutaj ludzie,którzy Cię rozumieją.Ataki też mają swoją dobrą stronę,pozwalają zastanowic się głębiej nad samym sobą.Jeśli kilka osób mówi że wyglądasz na chorą a Ty sama twierdzisz że jesteś zdrowa to lepiej iśc do lekarza.Wiem co przeżywasz bo ja do tej pory nie otrząsnęłam się po rozpadzie małżeństwa.Pomaga mi przyjaciółka właśnie z tego forum i jej ataki na mnie.Wtedy gdy mówi że ja też jestem coś warta,nie tylko jako żona i matka ale jako JA.Mój świat również kręcił się wokół mojego ślubnego i zawalił się do tego stopnia że byłam gotowa zrobic rzecz najgłupszą na świecie.Teraz wiem że jestem wartościową osobą i nie on jest najważniejszy.Mam nadzieję że Ty też odnajdziesz siebie w sobie.Szukaj prawdziwych przyjaciół bo to skarb największy.Moi się sprawdzili w 100%.Teraz mam inną hierarchię ważności,najpierw dzieci potem przyjaciele,ja,rodzina i praca.Pozdrawiam Cię milutko.