Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

[penelope0]

samotnosc

[taka ja]

samotność

Mogłoby się wydawać, że skazani przez współczesność na różnorodne kontakty z innymi ludźmi jesteśmy przesyceni zarówno ich uczestnictwem w naszym życiu, jak i naszą obecnością w życiu innych. Czy nie jest zatem uprawnione domniemanie, że odpoczynek i wytchnienie po tak wypełnionym dniu powinniśmy upatrywać przede wszystkim w dobrze

Otóż nie. Okazuje się, że w obecnej dobie właśnie samotność jest dla wielu ludzi prawdziwym koszmarem.

Zamykanie się w poczuciu osamotnienia przynosi szereg negatywnych skutków włącznie z depresją, alkoholizmem czy narkomanią. Szczególnie w dzisiejszych czasach, kiedy kontakty z ludźmi stają się coraz bardziej powierzchowne problem staje się istotny.

Największy paradoks wielu osób samotnych to fakt, że chociaż odbierane są i zazwyczaj same tak się przedstawiają jako osoby niepewne siebie to często są to egocentrycy o wybujałym poczuciu własnej wartości, którzy uważają w głębi duszy, że nikt na nie zasługuje, chociaż często to tylko przykrywka, aby zachować twarz przed otoczeniem. Wiadomo, pozowanie na osobę, która sama odrzuca, a nie jest odrzucana jest lepiej odbierane przez otoczenie, szczególnie u mężczyzny samotność "z wyboru" jest utożsamiana z niezależnością czy wolnością i jest traktowana jako coś oczywistego

Samotność to nie tylko brak partnera/partnerki ale również brak włściwych, bliskich relacji z innymi. Człowiek samotny nie potrafi nawiazać przyjaźni. W takiej sytuacji należy pracować nad umiejętnością nawiązywania bliskich relacji miedzyludzkich, ponieważ jest to "lrk na poczucie samotności". Ważne jest:
Ośmielenie się i powiedzenie komuś o swojej samotności. Należy pracować nad otwartością i szczerym wyrażaniem swoich uczuć. Poproś przyjaciela lub kogoś z rodziny, by z Tobą porozmawiał o Twoim poczuciu samotności.
To może być trudna rozmowa, ale buduje relacje przyjaźni. Rozmowa o samotności sprawia, ze przestajemy czuć sie samotni.
Ponadto takie szczere rozmowy często przynoszą ulgę i mogą poprowadzić do znalezienia przyczyny Twojej samotności. A znając przyczynę - łatwiej jest zrozumieć siebie, nauczyć się żyć ze sobą lub zmienić coś w sobie.
Nauczyć sie żyć z poczuciem samotności

Każdy kto posiądzie umiejętność dobrego wykorzystania swojej samotności i wolnego czasu, na pewno poczuje się lepiej i nie będzie topił się w rozmyślaniach, które mogą wyczerpywać emocjonalnie. Niektórzy są zdominowani przez własną samotność, bo nie potrafią z nią żyć. Wydaje im się, że z partnerem będzie o wiele łatwiej, dlatego wielokrotnie poznając nową osobę, nastawiają się na to, że może to właśnie ON/ONA... ale to wcale nie jest tak. Oczywiście, że partner będzie doradzał, pomagał i wspierał, ale i tak decyzje będą należeć zawsze do nas samych. Nikt inny jak tylko my sami sprawujemy pieczę nad naszym życiem i wszystko co z nim związane, jest w naszych rękach. Fakt, może i będzie w jakimś sensie łatwiej znieść ból egzystencji z osobą towarzyszącą u boku, ale trzeba się liczyć z tym, że wraz z miłością dochodzą też nowe problemy, bo nie ma miłości bezproblemowej (na początku są tylko takie pozory). Samotnych te problemy chwilowo nie dotyczą i choćby dlatego, powinni już z tego względu być zadowoleni i szczęśliwi.

nieśmiałość

Nieśmiałość, określana najczęściej jako lękliwość społeczna, oznacza specyficznego typu przeżycia i zakłócenia normalnego zachowania się jednostki w sytuacjach społecznych interakcji. Najstarsze udokumentowane użycie tego słowa odnotowano już około 1000 roku n.e. Słowo to oznaczało wówczas "łatwy do przestraszenia, trudnym w kontakcie z powodu bojaźliwości, ostrożności lub nieufności". Osoba nieśmiała jest ostrożna i niechętna w kontaktach z pewnymi osobami i przedmiotami. Ostrożna w kontaktach i w działaniu, wzdragająca się przed okazywaniem pewności siebie, przewrażliwiona i bojaźliwa. Osoba nieśmiała może być skromna i pełna rezerwy z powodu braku wiary we własne siły. Nieśmiałość jest to odczucie "skrępowania w obecności innych ludzi".

Większość nieśmiałych to osoby, które czują się onieśmielone w pewnych sytuacjach oraz w kontaktach z pewnymi kategoriami ludzi. Ich skrępowanie jest bardzo silne i utrudnia kontakty międzyludzkie. Osobom nieśmiałym brakuje zwykle umiejętności społecznych lub wiary w samych siebie. Nie potrafią rozpocząć rozmowy, czy odezwać się na lekcji. Są też osoby, które są nieśmiałe chronicznie. Doznają uczucia strachu w sytuacjach występowania przed grupą ludzi. Strach przed zrobieniem czegokolwiek paraliżuje je i czyni bezradnymi.

Osobowościowe podstawy syndromu nieśmiałości:
negatywna rozbieżność między ja realnym a idealnym,
wysokie standardy wykonywania zadań, czynności oraz pełnienia ról (dominacja ja idealnego),
poczucie nieadekwatności standardów do zadań, którym dana osoba ma sprostać,
tendencja do spostrzegania innych ludzi, jako stawiających wysokie wymagania,
niestabilna samoocena.

Zauważyć należy, iż nieśmiałość jest trudna do przezwyciężenia nie tylko z powodu nawyków czy wrodzonych predyspozycji psychicznych, ale także dlatego, że oprócz strat (zakompleksienie, poczucie bycia kimś gorszym, częsta dekoncentracja uwagi, kłopot z otwartym wyrażaniem własnego zdania) przynosi także zyski. Ucznia nieśmiałego zwykle ////nie cenzuralne slowo///administrator//// wrażliwość, delikatność, skromność, bezkonfliktowość.

Jak pokonać nieśmiałość?

Cele działania:

1. Uświadomić sobie potrzebę pracy nad sobą.
2. Uświadomić sobie rolę przyjaźni w walce z własną nieśmiałością.
3. Rozwijać poczucie własnej wartości.

Warto uświadomic sobie:
nie ma ludzi idealnych, każdy popełnia jakieś błędy, więc i ja mogę sobie na nie pozwolić, umiem się śmiać nawet z siebie, koniecznie poszukam przyjaciela, w moim otoczeniu jest wiele osób, którym mogę pomóc.
Przed publicznymi wystepami, aby uniknąć zdenerwowania:
spokojnie pooddychać przeponą, mieć "pod ręką" tekst, do którego zawsze można sięgnąć, mówić do osób, które się lubi, pamiętać, że nikt nie zauważy, iż jakiś fragment został pominięty.

[link widoczny dla zalogowanych]

[sinat]

Samotność - jakaś ty przeludniona. - Stanisław Jerzy Lec

[arabeska22]

Cisza cisza cisza cisza ciemność ciemność strach strach ból ból bezradność cierpienie
koniec
...
L

[niezalogowana]

:( szukam wyjścia,nie wiem od czego zacząć.Szukam stron może bym z kim pogadała ,nic nie wiem. Nastroje to już nie na huśtawce ale to pędzące
motorówki.Ze skrajności w skrajność.Nie wiem dziś od rana szukam jakiegoś wątku kogoś z kim może uda się wymienić co czuję,jestem dość wcześnie urodzona od niedawna na emeryturze.Nie ma nic sensu .Załamana niezalogowana :cry:

[Malgorzata_]

witaj niezalogowana,

w pokoju depresja moge byc dopiero wieczorem, ale jakbys tam weszla to prosze szukaj pomocy u operatorow, wysluchaja Cie ze zrozumieniem i chetnie posluza dobra rada...

Jesli masz ochote na kontakt pisemny to prosze wyslij do mnie prywatna wiadomosc (pw) tutaj na forum...

Nie jestes sama, pozdrawiam Cie serdecznie...

[grazyna_50]

Niezalogowna ,nawet w nocy znajdziesz nas pomoc w pokoju depresja.Pozdrwienia

[niezalogowana]

Byłam dzięki serdeczne,jak się trochę pozbieram zaloguje się żeby
popisać.Narazie nic mi nie chce wyjść bo nie mogę się skupić,jestem zbyt chaotyczna.Pozdrawiam.

[Malgorzata_]

niezalogowana, ciesze sie ze bylas rowniez w pokoju, odwiedzaj nas czesciej, prosze, rozmowa jest jak terapia....

Mialam depresje i udalo mi sie z niej wyjsc....chetnie z Toba przy okazji porozmawiam...

Pozdrawiam Cie serdecznie i zycze spokoju wewnetrznego...

[Ariana]

Witam Cię Małgosiu oraz wszystkich którzy są na tym forum i chętnie pomagają mają w tym doświadczenie.Ja dziś się zalogowałam ale prawdę
mówiąc nie potrafię jeszcze się tu poruszać.Zresztą nigdy nie byłam orłem co do nauk ścisłych,nawet i innych ,a teraz tym bardziej.Jakoś nie za bardzo radzę sobie z uwagą zapamiętaniem zapisuje ale co z tego .Bardzo się cieszę że mogłabyś ze mną pogadać ,potraktować to poważnie.Tyle to ja wiem że rozmowa pomaga ale żeby rozmawiać to trzeba co najmniej dwóch.
Ja tam gadam sama ze sobą i często na ulicy łapię się na tym jak ktoś zauważy.Mnie się wydaje że ja muszę jednak zażywać te leki co mi lekarz
rodzinna daje ,ponieważ chciałam po woli odstawiać ale to nie wychodzi
dobrze.Mam wtedy duże doły i oczy w mokrym miejscu położone.Ja ogólnie
mam poczucie humoru i bardzo nauczyłam się grać przed ludżmi ,choć unikam ich ostatnio bardzo.Ja zawsze bałam się ludzi ,po prostu się wstydziłam i to teraz narasta.Ale jak pisałam moje nastroje są tak zmienne
jak prędkość motorówki.Pozdrawiam cieplutko dzięki.