Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

stefan

.

zgadzam sie z kiedysiem

pozdrawiam

.

loose_eye84

Aniu, ogólny wydźwięk Twojej wypowiedzi nasuwa mi przypuszczenia o paranoicznym charakterze Twojej osobowości. Czuję, że warto byłoby poruszyć ten temat w rozmowie ze specjalistą.
Wprawdzie życie to teatr i wszyscy nosimy maski, jednak Ty o swoim ukrywaniu się piszesz wyjątkowo dużo. Nie byłbym pewien co do słuszności rad mówiących o Twoim wyjściu z cienia i pokazaniu prawdziwej, sympatycznej Ani. Człowiek zamknięty z natury za każdym razem gdy ma się otworzyć przeżywa ogromny stres, a taki może nieść za sobą objawy psychotyczne. Zważywszy na Twoje problemy z psychiką, otworzyć się powinnaś najpierw przed specjalistą, później ewentualnie przyjdzie pora na innych.

kiedys1

Zgodze sie z przedmowca ze pomoc specjalisty,otworzenie sie przed nim - to poczatek i podstawa leczenia do ktorej zawsze zachecam.Natomiast w swojej garsci refleksji nie tyle chodzilo mi o to by Ania pokazala sie ludziom usmiechnieta - wszak bylaby to kolejna maska a bardziej o to by sprobowala {to slowo podkreslam} pokazac siebie prawdziwa.Wiec i cierpiaca czasem a przede wszystkim {co rowniez podkreslam} jako osobe wrazliwa.Generalnie Aniu jak juz wczesniej napisalem,nikt nie jest perfekcyjny czyli doskonaly i od siebie sprobuj {!} tez perfekcji nie wymagac.Oczywiscie w tym moze i chyba musi pomoc wlasciwa terapia.Natomiast w zaden sposob nie wysnuwam na podstawie krotkiego tekstu Ani,domyslow o paranoicznej osobowosci jak uczynil to moj przedmowca.Mysle ze nie do konca to przemyslane.Jednoczesnie wiem ze wszyscy staramy sie powiedziec najlepiej jak potrafimy by pomoc.Tu a propos Twoich obaw Aniu,ludzie w tym i ja - piszemy dobrowolnie wiec jak widzisz Twoj los nie jest nam obojetny.Tu dodam zupelnie na marginesie ze jednym z powodow napisania tego jak i poprzedniego tekstu jest fakt ze pewna kiedys mi dosc bliska osoba borykala sie z podobnymi problemami.Terapia bardzo ale to bardzo jej pomogla.Uff rozpisalem sie. Smile

ania35

hm..trochę jestem zażenowana tym,że moja osoba stała się w ogóle treścią jakiejkolwiek dyskusji:)...czytając poczatek ostatniej wypowiedzi Kiedys,a mianowicie-"zgodzę się z przedmówcą..."trochę się uśmiałam,nasunął mi się bowiem motyw z "Rejsu"[rozmowa intelektualisty z Tymem w wodzie]..dla niewtajemniczonych zaznaczam,że to bardzo sympatyczne skojarzenie.....problem w tym,że zawsze uważano mnie za osobę ktora sobie doskonale ze wszystkim radzi.od dziecka byłam posluszna,grzeczna,nie sprawiałam kłopotów,na częste awantury rodziców pozornie nie reagowałam,nie chciałam ich dodatkowo drażnic..co więcej-udawałam,że jest mi ti zupełnie obojetne....podobnie jak Loose uciekałam w świat ksiażek...i tak to w świecie fantazji,iluzji,oderwania od rzeczywistości przebiegało moje dzieciństwo..był to też sposób na przetrwanie.jedyny jaki znałam zresztą...rozwód i ponowne malzeństwo mamy..zwiazała się z czlowiekiem,który tak naprawdę nigdy mnie nie akceptowal....bo też trudno było zaakceptować kogoś, dla kogo nie istniejemy...ojczym to osobny problem,ale..pojawiło się rodzenstwo i skonczyło się ostatecznie moje dzieciństwo...rodzice przypominali sobie o mnie w sytuacji ,gdy trzeba było zająć sie mlodszą siostrą,pożniej bratem....nie mieli zresztą podstaw by przypuszczac,że nie czuje się dobrze w tej roli...nie dawałam im ku temu podstaw..wręcz przeciwnie-robiłam wszystko,by usłyszec wkońcu jakąkolwiek pochwalę,świetnie sie uczylam,zajmowałam się rodzeństwem..jedyna pochwała jaką usłyszałam i chyba dlatego tak dobrze pamiętam,to uwaga sąsiadki na temat tego,że jej córka musi być przebierana kilka razy dziennie a ja zawsze jestem taka czyściutka,mama o dziwo przyznała jej rację...to chyba były zalążki mojego perfekcjonizmu:)..no i tak dorastałam otoczona obojętnością i chlodem.Z czasem jednak zaczęto mnie doceniać...rodzenstwo bylo troche rozkapryszone...więc zawsze za wzór stawiano im mnie.Nie było odwrotu-musiałam byc idealna....ech i zobaczcie chłopaki do czego doprowadziła wasza dyskusja.....piszę jak najęta:)....przepraszam,ale nie obiecuję,że to koniec... Smile

ania35

skasowalwm podwojniy wyslany post

zaak333

aniu35 , mozesz sama skasowac podwojne posty, czasem tak sie zdaza ze sa

ania35

..no i przepaszam za stylistyke tego co wyżej....

solstice

hmm... ja też długo ukrywałam to co ze mną jest... nie byłam ideałem - rozkapryszona bo najmłodsza- ale dobrze się uczyłam i zdawałam sie nie zwracać uwagi na awantury.. wydawałam sie byc powyżej tego a okazało sie że jestem poniżej... nie wydałoby się nic gcyby nie chwila ześwirowania i utraty kontroli nad sobą.. czasem się cieszę że się wydało ale nie byłam gltowa na taką zmianę.. i jak zwykle żałuję..

ania35

Zaak,no właśnie próbowałam ale nie udało się ,niestety[chodzi o podwójny post]

ania35

solstice..będzie dobrze:0)

stefan

.

aniu, ok czuwam jak narazie

a stylistyka jest taka jaka jest moja jest tragiczna po prichach a kiedysz tak fajnie pisalem .....teraz tp az wstyd , ale to w koncu forum dla chorych a jam chory i bedzie to nam wybaczone . pozdrawiam

.