Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

[Katia]

Jest sobie taki ktoś
kto chce zostawić po sobie coś
Lecz nie potafi

20 luty 2007r.

[W_ostatniej_chwili]

Dziś jak zawsze....i niekiedy

Smutne to wszystko, człowiekowi wychodzi zawsze gdy jest bardzo źle -pisanie.
Człowiek zauważa co jest w środku wtedy - co jest? konanie
Człowiek nie jest tylko człowiekiem - jest chorobą i na chorobą lekiem...
Karmi się pięknem, karmi się lekiem - widzi jak rozkwita i jak więdnie...
Po prostu człowiek, jak oczy z powiem - otwiera się i patrzy co dzień...
Patrzy co na zewnątrz lecz czuje co w środku - życie to rzeka a on tonie w jej potoku...
Po pierwsze człowiek, bo człowiek człowiek powinien się najpierw stać...
By nabrać człowieka w sobie, potrzeba dać coś a nie ciągle brać...
Po pierwsze życie, bo w nim zamierzamy trwać...

20 luty 2007 16.02

[W_ostatniej_chwili]

"sens" 4 marca 2007

Przypadkowe z kapelusza
Poruszam w nich iskier taniec
Szklana pogoda
a one blaskiem przyświecają

Promyki co dnia z papieru
układają sie jak origami
palą sie ogniem jasnym
pozostaje po nich biały popiół

jestem tu by być światłem
listem napisanym na pisaku
być fantazją
być upiorem

być prawdziwym cieniem zjawiska
kochać krytykę tak, samo jak i pochwałę
tą samą wartością jedno i drugie jest dla mnie
jestem nawet gdy mnie nie ma - znaczenie

[W_ostatniej_chwili]

"U nas w Polsce" 4 marca 2007


Rzeczywistość – polak przy budzie szczeka
Rzeczypospolita - Polska piękność wielka
Gdzie wolność? - Jak płacząca wierzba
Czuje niesmak – jak bez skrzydeł ptak

W obecności obelg ze stron wyższych zjaw
Nadchodzę co dnia w łańcuchu obaw
Lecz gdy przeciwnościami zasypana droga
Wybucham by zgnieść to zło – to czar pożar

Idziesz bo nie chcesz uciekać
Idziesz bo tam na ciebie czeka
Czujesz ból, lecz idziesz bo czujesz radość
Bo smutek zakorzenił w Tobie martwość

chce poczuć swoją dusze
i nastawiam sie tak
by szybować jak ptak
w tęsknocie za śmiercią.

[W_ostatniej_chwili]

Nauka to zjawisko paranormalne – takie wierzenia
Niebanalne nazwy, kształty, spostrzeżenia
Czyni niesamowite wrażenia
Nauka spełnia marzenia

Drwiono z ciebie, każdy Cię zdeptał
„poeta, tylko głowa nie ta”
Chciałeś skończyć z pisaniem
Rzucić to wszystko – słów pożegnanie

Nauka w butach ustala tu targ
A ty bez wizji jutra
Pragniesz wolności, a nie futra
Użyj lustra – otwórz duszy usta

Chciałeś odrzucić pisanie
Lecz nie da się na żądanie
To w krwi krąży jak tlen
To nie ty piszesz lecz dusza w tle

Nauka i zjawiska nadprzyrodzone
Wszystko paranormalnie w całość otoczone
Jeden mądrzejszy od drugiego – tak to stworzone
Na pozór tylko – wszystko jest domem

Cienie piekieł nazywane pięknem
Kuszą swym wdziękiem karmiąc jak mlekiem
Zawijają nas w sieć i wysysają
Pajęcza nic niewidzialna i niewidzialny pająk

Na drutach babcia szyła
W kapcie wkładała nogi
Nauka o tym pisała i tu cytat
„Doczekać starości - to nie dać się światu zjeść mój drogi”



Na straży stali panowie wszechwiedzy
Utwierdzeni w przekonaniu o swej nieomylności
Puste dla ich wzroku było to, czego nie mogli dostrzec
Mogli wyostrzać wzrok lecz na nic to wszystko

Wygodniej im było przejść obok i nazwać co dostrzegli
Bo zawsze łatwiej jest coś nazwać
I z etykietką oddalić do ciemnego lochu
Ale z tego nazwanego prochu powstał wybuch

Opisywać świat to nie znać go
Myśleć to nie słuchać, tylko barykadować się zapasem
Magazyny pełne zawsze były puste
Ich brzuchy najedzone lecz niestrawione resztki

Powtarzająca sie od stuleci
O hierarchii w stadzie sensie
Najsłabsze ogniwo pierwsze uleci
Zaskoczenie tym większe ile znaczy pomyłka

[W_ostatniej_chwili]

"jasne niebo"

Na dworze szumi szczęścia poezja.
Trawa się rusza, biegnie szczekający zwierzak
Las zaprasza, machając koronami
drzew rozgarniętych - wpuszcza nas "drzwiami"

Aromat cząsteczek "słonecznej pani"
wiosennej otchłani, rozśpiewane bez granic
Jasne niebo, bezchmurne ego
ptaków tło wiatr unosi lekko

Maraton liści w drabinach roślin do gwiazd
poranna rosa pozostawia życia osad - blask
Wody wrzask w rzece co do morza gna
a wszystko jak na ciszę martwą atak - o tak

Poród, przywitanie, śniadanie - sex i kochanie
Na przód rusza, w oczach widać, słychać w uszach
W nosie zawirował zapach i wzrusza
Wiosna dotarła i pędzi - "zadupcza"

[W_ostatniej_chwili]

"Serce"

Krew potok strumyka,
zatyka szczeliny, oddycham.
Tak płynie niewinnie, lot
cząstek, a w nich kod.

Zapisany sens, i trwa
co dzień, ten sam.
Gnam wraz z nim,
przemijając czasu dni.

Nic nie zmienia się jednak.
Coś ciągle takie samo.
Usypia mnie w nocy,
a budzi mnie rano.

Stukot czuje ospale wtedy.
Pora uporać się to raz.
Wodą oczy obmyć, uwierzyć
w siebie i dzień przeżyć.

To ono we mnie.
Bez niego bym nie żył.
Nic nie znaczył bym wtedy.
Każdy ma błędy, lecz ono mówi którędy...

Co dzień czekam na iskrę,
jak przesłanie, na me przetrwanie.
Trwanie, kochanie, zamiłowanie,
do tego co bije dla mnie.

Z góry dziękuje, za to że rysuje,
szkic szkicuje, a tętno pompuje.
Krew buntuje, myśl kreuje.
Wszystko maluje, bo dusze czuje.

[W_ostatniej_chwili]

"W środku"

Tylko ja i łzy w gardle
i tak bez powodów...
Nie ma aniołów,
żyje pośród zjaw mroku.

A w oku dookoła, wołam,
zatrzymuje się bo konam.
Mój stan, obraz, pragnę do gwiazd,
polecieć w końcu pierwszy po raz.

Patrze kruchym torem,
chcąc widzieć blaski.
Bez łaski odchodzę w toni,
bez opaski szczęścia w dłoni.

Czy mam prawo prosić, gonić???
Może po nic, tli się ten żar.
Który lepiej by sie schował,
wypalił, jak w zniczu wosk - dogasł.

Jak cień po losu zaułkach,
czekając na wnuka, który
uśmiechem wskaże, naznaczy,
że warto było trwać czasem w rozpaczy.

Niech każda kropla krwi, łzy i potu.
Niech każda droga, i każdy fragment mostu
prowadzi i trwa, już godzę się ja.
Na znak przysięgi, trwam na wieki.

[W_ostatniej_chwili]

"Bije"

Mocno, sam nie wiem po co
Tak tylko z czasu pomocą.
Pocą sie ręce, czoło,
a wokół strumienia polot...

Który tryska bez końca, aż umilknie.
Ucichnie i poczuje, że niczyje,
sny były kiedyś, te które
uważałem za swoje - stroje twórcze urojeń.

I jest, i bije, tyje z emocji,
raz dobrze, raz źle mi jest.
Rozwijam się, jem, pije.
Tyle tylko że nie wiem kogo to , czyje.

Bo to tak samo, jak stukot kół pociągu,
budzi mnie co rano, i tylko krew wokół.
Podróżuje po autostradzie tętnic,
żył obwodnic, bije na alarm - w kółko sie kręci.

[W_ostatniej_chwili]

"Mocno"

Serce w środku bije mocno - żyje
Czasem tylko ja słabnę, opadam
Liście też więdną, podlewam,
nowe ożyją, i zakwitną - tylko ile?

Jeszcze spędzę snu z powiek.
Tak prosto powiedzieć "Człowiek"
Od wielu lat, epok, wieków wiek.
Odpowiem - poznaje swój lęk.

To jek porodu, śmierci, i głodu.
Nie kończąca się opowieść, jak
Moda na sukces - filmowy wrak
Ja jednak z wiarą orła chcę latać do gwiazd.