Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

[eliza]

Szukam pomocy , ogarnia mnie rozpacz , niemoc...
Mam 28 lat , wychowałam się w rodzinie gdzie każdy zachowywał sie jak zaprogramowany automat. Matka leczyła się na schizofrenię (nie wyleczyła się) , ojciec pił i pod wpływem alkoholu bił mamę oraz mnie i siostrę.Nikt nigdy nikogo nie przytulał , nie mówiło się "kocham". Był tylko zawsze strach i poczucie odrzucenia. Kiedy miałam 17 lat myślałam że mój koszmar się skończył , zmarł ojciec.
Niedługo potem poznałam męża i jeszcze przed ślubem przeprowadziłam się do niego i urodziłam syna. Już w ciąży wpadałam w histerię ale myślałam że to burza hormonów. Pojawiały się pierwsze sygnały że ten związek to nie to.Ale tak desperacko chciałam z kimś być że byłam ślepa. Po ślubie zaczął się jeszcze większy koszmar niż z ojcem. Mąż bił mnie , poniżał (nawet publicznie) i więził w domu obawiając się że każde moje wyjście z domu skończy się zdradą z mojej strony. Znosiłam takie traktowanie w milczeniu (ze strachu) przez 4 lata , w końcu pod jego nieobecność spakowałam siebie i syna i uciekłam. Związałam się z pierwszym lepszym mężczyzną - alkoholikiem , dziecko mąż mi odebrał a ja nawet nie protestowałam. Związek ten trwał 3 miesiące , zakończyłam go i zorientowałam się że jestem w niechcianej ciąży. Ukryłam się u siostry , nie chciałam żeby ktoś się dowiedział. Kiedy musiałam wyjść z domu , z całej siły ściskałam brzuch szalikiem. Kiedy nadszedł dzień porodu autobusem pojechałam do szpitala żeby nikt nie widział karetki przed moim domem. Urodziłam córeczkę i oddałam do adopcji. Do dziś nie czuję większych wyrzutów sumienia z tego powodu. Nie czuję chyba już nic. Potem był kolejny związek z facetem który miał problem z alkoholem , włóczenie się po melinach , choć ja nigdy nie piłam. Ostatecznie w ubiegłym roku związałam się z mężczyzną który jest dobrym człowiekiem , wie jak bardzo zniszczyłam sobie opinię. Problem polega na tym że ja wykańczam go psychicznie kiedy po pracy z kolegami wypije choć jedno piwo , skarżę się że okazuje mi za mało czułości , że mnie odrzuca kiedy jest zbyt zmęczony lub rozstrojony żeby się ze mną kochać. Rok temu chodziłam na terapię grupową i jest jeszcze gorzej niż przedtem. Jestem jeszcze bardziej nerwowa i despotyczna. Kocham Zbyszka i nie chcę żeby ten związek się rozpadł , chcę mieć wreszcie normalną rodzinę. Czy ktoś mi pomoże?

[Gość]

Prosze pisz wiecej, pisanie pomaga, czasem, postary sie pomoc ci, jestes wsrod podobnych sobie, mamy traume. Pozdrawiam.

[Gość]

...