Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

[zaak333]

jestes smutny, chcesz sie wygadac pisz w tym temacie, ktos napewno odpowie na twojego posta....

[iwona_40_]

Chyba nigdy nie miałam depresji, raczej załamanie. Odwiedziłam, pokój depresja bo znów mam doła i myśli samobójcze. Od smierci córki 6 lat temu (zmarła na białaczke) biorę prochy na sen. Brałam też na uspokojenie ale z pomocą lekarza odstawiłam 1,5 roku temu. Tak jestem od nich uzależniona. Dla mnie najważniejsze, że moge spać. Myslałam, że mam to za soba. Mam teraz fajną prace. Nikt nie wie że leżałam w psychiatryku, po próbie samobujczej. Pod koniec kwietnia dowiedziałam się , że mąż ma złosliwca i już są przerzuty na inne organy. Po raz kolejny bedę paterzyć jak odchodzi najblizsza osoba. Nie che żyć bo i po co ??? Dla Kogo ??? Musze przetrwać te pare miesiecy, tu w pokoju z ludźmi mi łatwiej. Nie oczekuje pomocy w pokoju. Po prostu chcę z Wami być. iwona

[osso]

przepraszam

nie wiedziałem...

[Gość]

Nie można życia oprzeć nawet na ludziach najbliższych i najdroższych.Jedna godzina chwila jedna mogą z kobiety ukochanej z przyjaciela najbliższego męża uczynić tylko przeszłość, która nigdy nie może pozostać tą samą. NIe można żyć nie przechodząc z pewną oschłą obojętnością ponad śmiercią. Nie trzeba umarłym oddawać z siebie zbyt wiele uczuć i myśli. Nie są im potrzebne. Nic im nie jest potrzebne. są tylko żywi. Opłakując zmarłych kogóż jeśli nie samych siebie opłakują żyjący - niech płaczą nad sobą ci którzy nie mogą inaczej.

[andrzejw77]

jestem 29 letnim rencista i jest mi z tym dobrze ale zanim doszlem do tego minely 4 lata ciezkiej choroby i 4 pobyty w szpitalu mialem kilkadziesiat prob samobojczych zona chodzila po nocach za mna i zabieralla mi zyletki sznury leki itd jestem jej za to wdzieczny raz tylko nie zdazyla mnie upilnowac i jak byla w pracy pociolem sie .Na szczescie chociaz ciolem sie gleboko nie przeciolem zyl tylko sciegna reki wyladowalem w szpitalu od tamtej pory mam chorobe schizoafektywna dwubiegunowa ale jakos sobie radze bardzo pomagl mi pokoj depresja teraz zalozylem ambulatorium psychiatryczne w ktorym spotykaja sie ludzie ktorzy juz wyszli z choroby i lubia sobie pozartowac ale wracam czasem na pokoj depresja .zaak333 wielkie dzieki ze reaktywowales ten pokoj poswiecasz duzo energi i wiem ze razem pomozemy wielu ludziom pozdrawiam was andrzejw77

[stefan]

dzieki andrzeju, depresja to byl kiedys Twoj pokoj , ja go tylko reaktywowalem ale , bardzo mi kiedys pomogles, pamietasz, jestes fajny i mily, lubisz zartowac ale i rozmawiasz na powaznie , jestes specem od depresji, dzieki pisz tutaj jak najwiecej ...

stefan to ja zak333

[Iris69]

W moim życiu na przemian były- smutek i radość,upadki i powolne podnoszenie się z nich.Nieudane małżeństwo zakończone rozwodem,śmierć rodziców/oboje zmarli na raka/.Gdy rodzice "odeszli"miałam przyjaciela z którym planowaliśmy wspólne życie,bardzo mi w tych trudnych chwilach pomógł,niestety rok póżniej zginął w wypadku samochodowym. Z perspektywy czasu jak na to patrzę to właśnie wtedy znalazłam się na skraju depresji.Nie chciało mi się żyć,leżałam bezsensownie w łóżku gapiąc się w jeden punkt,zero energii. Miałam syna i pracę i chyba to nie pozwoliło mi się całkowicie pogrążyć.Z początku wszystko co robiłam to było z przymusu i obowiązku,prawie rok dochodziłam do siebie.
Teraz niby wszystko jest ok zaczęłam życie od nowa,tylko nie wiem dlaczego boję się że długo tak nie będzię????

[zaak333]

Iris, dzieki za otwartosc , zawsze pomoge ci jak tylko bede umial , pozdrawiam cieplutko

..........................z wyrazami szacunku

.....................................................zak333=stefan

[FunikaNewYork]

iris-strach przed tym co juz bylo>Boisz sie,ze znow bedziesz cierpiala,tak jak ja sie boje codziennie wstac rano ,bo boje sie ze znow bede czul bol ktory mnie paralizowal i ze tym razem trafie na stol operacyjny i na wozek.Ale nie daje sie,bo wiem,ze musze zyc dalej.Trzeba miec cel,trzeba powiedziec sobie codziennie rano,z ebedzie dobrze.Pomaga

[villa]

jestem samotny nauczyciel z problemami brak pracy oczekiwanie na rentę
błem już 8 tygodni w szpitalu teraz godzinami siedze przy komputerze patrze w okno denerwuje mnie szczescie innych ludzi i to ze nie moge sobie pomóc
do tego nie wychodze z domu mam juz lęki ponad miesiąc teraz byłem u lekarza
zapisał mi leki ale nie wiem czy to pomoże i ta terapia po co mi ona