Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

[margola]

Witajcie,
Jest to mój pierwszy post tutaj. Moja "przygoda" z depresja rozpoczęła się w 2006. W czerwcu pochowałam Mamę, we wrześniu złożyłam pozew o rozwód i tak to się zaczęło. Od tamtego czasu jestem na lekach (teraz od roku Alventa 75mg 2x1). Był okres, że tak powiem remisji, natomiast od jakichś trzech miesięcy jest z dnia na dzień gorzej. Nie chce mi się nic, kompletnie nic. Pracuję w firmie mojego syna i jest to praca, którą uwielbiam, bo jestem groomerem, ale mnie to już nie cieszy. Każde wyjście z domu boli wręcz fizycznie, sprzątanie, gotowanie, zakupy - maskra. Najlepiej się czuję w łóżku, owinięta kołderką o obłożona moimi zwierzakami. Sen, on jeden daje mi wytchnienie, chociaż niektóre sny do przyjemnych nie należą. Gdybym mieszkała sama, to wierzcie mi nie kiwnęłabym w domu palcem. Wczoraj wstałam z łóżka tylko po to, żeby synowi dać zupę...
Wizytę u mojej psychiatryczki mam dopiero 25 czerwca (rejestrowałam się w marcu). Jak dożyję to pójdę, ale coraz częściej chodzą mi po głowie myśli samobójcze...ale chyba jestem tchórzem...braknie mi odwagi...

[DELFINEK]

witaj margola na forum....dobrze trafilas ..tu znajdziesz pocieche i zrozumienie ...wsparcie i otarcie lez .........
twoja przygoda z depresja trwa juz troche wiec sie juz do niej przyzwyczailas ....ale mnie sie zdaje ze teraz jak piszesz mials remisje i lek przestaje dzialac jak nalezy ...dlatego ten spadek formy ..dlatego musisz dozyc do tego spotkania u psychiatry /ach te cholerne terminy / i mam nadziej ze nowy lek da ci chec do dalszego zycia .........
wiesz ja tez tam mam od 30 paru lat raz dolek raz gorka ...raz lek dziala piec raz rok raz cztery lata i potem szukanie nowego i wlasnie tez kolderka ..owinieta szczelnie ...placz ...mysli ...gapienie w sufit i tak ciezko wstac ...umyc sie ubrac....i swiat jest nie do zniesienia ....to co za oknem jest nierealne nie dla nas......
zobaczysz jak bedzie nowy dobry trafiony lek to i forma sie poprawi ......i bedziesz zowu chciala zyc ....i to co teraz nierealne stanie sie realane .....pozdrawiam.....;p

[Gość]

Dzięki Delfinku za wsparcie. Dzisiaj na chwilę obudziłam się z letargu, bo wzywali do pomocy przy ewakuacji schroniska. Pojechałam i wzięłam jednego psa do domu tymczasowego. Wykąpałam gada,walnęłam odżyweczkę na futerko i jest nareszcie pachnący. Tylko serce pęka, że będzie musiał tam wrócić, bo ja mam już trzy psy w domu...
Pozdrawiam

[DELFINEK]

witaj...to ty mieszkasz gdzies w rejonie powodzi ....straszne ...modle sie za tych ludzi co stracili wszystko co mieli ...a ten pisak mial szczescie .ze trafil na ciebie ...a moze sie znajdzie ktos co go przygranie .....eh....

aha a mozesz napisac co robisz w pracy bo nie wiem co to jest groomerem ..naprawde nie wiem ale zaraz zobacze w necie moze cos o tym pisza...pozdrawiam i zycze dobrej nocy i bedziesz miec noc z nowym domownikiem ...zeby ci tylko kapci nie pogryzl..hi hi hi ...p;ozdrawiam,.,....;p

[margola]

tak, mieszkam w Krakowie, na szczęście wielka woda już nam odpuściła...a pies jest słodki, szukam mu domu, bo u mnie zostać nie może, mam już swoje trzy, i jeszcze koty...
groomer, to po prostu psi fryzjer

[golka]

witaj milutko
sporo tragedii dotknelo ciebie w krotkim czasie,to duze obciazenie i dla organizmu i dla psychiki
piszesz ze gorzej sie czujesz,moze organizm uodpornil sie na lek?
a jak czytam o tych kolejkach do lekarzy to krew mnie zalewa
teraz moj ukochany torun jest zagrozony...
no ale jesli chodzi o krakow to bardzo ladnie zescie zalatwili sprawe schroniska,wielkie brawa dla was!!!
sorki za tego offtopika ale wiesz ja jestem taka psia i kocia mama
posylam ci sloneczne buziaczki i prosze - pisz jak najwiecej