Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

Amarant

mam gorsze dni...
właściwie to czuję się bardzo źle....
właściwie to to wszystko jest koszmarem
z którego nie mogę się wyrwać

w domu jest znów cholernie
słyszę co kwadrans takie słowa,
że chciałabym być na siłach
zabić się
nie mam sił na cokolwiek
wagaruję i dziś pierwszy dzień w ogóle wstałam z łóżka
przez te dni znów się cięłam
choć miałam tego nie robić
wydaje się to tracić znaczenie

piszę to teraz i płaczę
nad własną bezsilnością
naiwnością
nad tym, że nikogo nie ma teraz przy mnie
że nie było nigdy
dlatego ja nienawidzę
tak nienawidzę ich
na co zasługują
życzę im źle

wciąż myślę, myślę....

niech to się już kończy......

bacha5

Tak bardzo cię rozumiem ...

tabo

mozna prze te nienawisc do nich jednak przejsc

murka4

od tygodni zastanawiam sie........co napisac......i nadal nie wiem
tak bym Cie po prostu po matczynemu---ukochała

Yacek_leo

Amarant...
pozdrawiam ciepło...
...

Amarant

Amarant

"...
Gdyby każdy się troszczył i nikt nie płakał
Gdyby każdy kochał i nikt nie kłamał
Gdyby każdy się dzielił i przełknął własną dumę
Ujrzelibyśmy dzień, w którym nikt by nie umierał... "

Gość

amcik ...

tabo sie stara posklejac

bardzo bezlitosnie skopana porcelane, nie martw sie - to sie uda

bo pieklo to my

ale jest i niebo, ktore wlasnie na nas

jakimi jestesmy czeka

(dziwna konstrukcja, co nie? jakby wpuszczac weze ze smiertelnym jadem do przedszkola, ale twoj awatar ma... takze skrzydla...)

amcik - cokolwiek sie nie stanie
tabo ci osobiscie pieknie i szczerze dziekuje
za troske
i wielka wrazliwosc

Amarant

...

nie mam gdzie pisać.

...

przenoszę swoją historię z forum na forum... cztery razem fora...
tam nie czułam zrozumienia... tu skasowało mi posty... z kolei jeśli wrócą to skasują się te, które napisałabym teraz... smutno mi.

co do tego, co się dzieje...
lepiej zamilknę, bo robienie uwag i wyrzutów komuś znów zaboli tylko mnie.
ja tak zwykle dryfuję z miejsca na miejsce...
przychodzę, zrażam, lub zaskarbiam sobie względy, potem czas niezależnie od wszystkiego zmienia to zdanie... nigdzie nie mogę się dłużej ostać. wszyscy prędzej, czy później, stają się wrogami.
czemu..? nie wiem. jestem taka, że wszystko rujnuję.
heh...
co u mnie?
dobrze. siedzę ciągle tak jak teraz, w necie, psując sobie oczy.
ktoś tu mówił o kilku miesiącach życia i tak jakby w ten sposób żyję.
bo prędzej, czy później, będę musiała wrócić do tego.
do 'normalności'. do 'społeczeństwa'
do nauki. do ''domu''.
ale tego nie zrobię.
co u mnie?
cieszę się spokojem, wolnością, ciszą.
rozwijam hobby(manga).
napisałam ostatnio dobrego fficka, wkroczyłam z teczką szkiców na deviantart...
kocham rysować, co z tego, że mi nie zawsze wychodzi.
czyjaś pochwała dotycząca mojego rysunku napełnia ciepłem.
tak pewnie do pierwszej krytyki...
ale uczę się, ćwiczę, żeby nie musieć się znów wstydzić za coś nieforemnego.
''powiedz mi, że nie jest źle, a znów będę przenosić góry''
dziwne jest coś tak kochać. zwłaszcza, gdy beztalencie pragnie ideału.
...
mijają mi koszmary. jest ich dużo mniej.
znów sypiam długo.
jakiś morał z tych snów?
zanim skoczysz spróbuj się przebudzić.
owszem. próbuję.
a czasu jest tak wiele i tak mało zarazem.

<...>