Forum Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ... Strona Główna Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...
Forum: depresja, pomagamy sobie wzajemnie z poszanowaniem, czytamy i odpowiadamy, to nasza mala ostoja, tutaj mozemy pisac co nas boli, smuci, nie jestes juz sam... mamy czat depresja na www.czat.onet.pl on-line, zapraszam stefan=zaak_333 admin...
 
 FAQFAQ   SzukajSzukaj   UżytkownicyUżytkownicy   GrupyGrupy   GalerieGalerie   RejestracjaRejestracja 
 ProfilProfil   Zaloguj się, by sprawdzić wiadomościZaloguj się, by sprawdzić wiadomości   ZalogujZaloguj 

CHOROBA AFEKTYWNA DWUBIEGUNOWA, ChAD - podstawowe informacje

 
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ... Strona Główna ->

505 ABC DEPRESJI - podstawowe informacje i najczęściej zadawane pytania
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
kokolinka486
pisarz stopien III 400 postow



Dołączył: 13 Lis 2011
Posty: 479
Przeczytał: 0 tematów

Pomógł: 6 razy
Ostrzeżeń: 0/3

Płeć: Kobieta

PostWysłany: Środa 13:43:26, 23 Październik 2013, Środa , 295     Temat postu: CHOROBA AFEKTYWNA DWUBIEGUNOWA, ChAD - podstawowe informacje

Obowiązująca oficjalna nazwa tej sprawy chorobowej brzmi: zaburzenia afektywne dwubiegunowe. Taką nazwę znajdujemy bowiem w międzynarodowej klasyfikacji chorób i problemów zdrowotnych ICD-10. Dość powszechnie używana w Polsce nazwa "choroba afektywna dwubiegunowa" wskazuje na ważny fakt, że mamy do czynienia z chorobą i to, nierzadko, o niebanalnym znaczeniu. Z kolei termin „zaburzenia afektywne dwubiegunowe” lepiej oddaje to, że mamy tu w rzeczywistości do czynienia nie z jednym zaburzeniem, ale z z grupą zaburzeń wykazujących podobieństwa, ale często też niemałe różnice.

Choroba afektywna dwubiegunowa - choć w jej przebiegu występują stany depresyjne - jest czymś odrębnym od zaburzeń depresyjnych nawracających (nawracającej depresji). Różni się także w oczywisty sposób od schizofrenii. Z klinicznego punktu widzenia choroba afektywna dwubiegunowa przejawia się głównie występującymi naprzemiennie okresami depresji i manii (lub hipomanii). Dawne nazwy tej choroby to choroba maniakalno-depresyjna i cyklofrenia.


Odmiany choroby:


Zaburzenie afektywne typ I
– postać klasyczna, w której występujące obok depresji okresy maniakalne ////nie cenzuralne slowo///administrator////ą się dużym nasileniem objawów i długim, kilkumiesięcznym czasem trwania.

Zaburzenie afektywne typ II – obok depresji występują okresy łagodnych manii (hipomanii), trwające krótko, do trzech tygodni. Postać ta, o łagodniejszym przebiegu, nie ma tendencji do przechodzenia w postać klasyczną i może być, w pewnym sensie, uważana za odrębną od niej chorobę.

Rapid cycling
– takie zaburzenie dwubiegunowe, w którym w ciągu roku występuje 4 lub więcej okresów depresji lub manii. Ten obraz choroby występuje u kilkunastu procent osób z zaburzeniem dwubiegunowym. Choroba może w taki sposób przebiegać od samego początku (u 1/3 chorych), może też pojawić się po kilku lub kilkunastu latach przebiegu klasycznego(u 2/3 chorych). Ten typ przebiegu jest traktowany jako odmiana postaci klasycznych, jednak przyczyny przejścia tych postaci w rapid cycling są mało poznane.

Zaburzenie afektywne typ sezonowy
– termin ten kojarzy się dziś częściej z depresją nawracającą sezonowo, jednak początkowo został wprowadzony do opisu takiego przebiegu zaburzenia dwubiegunowego, w którym depresje występują regularnie w miesiącach jesienno-zimowych a okresy wzmożonego samopoczucia wiosną i latem. Istnieją niewątpliwie chorzy z takim przebiegiem choroby.


Nawet wymienione wyżej odmiany choroby nie wyczerpują bogatego obrazu klinicznego zaburzeń afektywnych dwubiegunowych i nie opisują wszystkich możliwych odmian przebiegu choroby. Wygląda na to, że istnieje wiele stanów, o znacznie różniącym się obrazie chorobowym, które łączy niestabilność dotycząca afektu, napędu, rytmów snu i innych podstawowych regulacji biologicznych. Ponieważ, poza dużymi różnicami, zdaje się tu zachodzić istotne pokrewieństwo tych zaburzeń, zaproponowano wszystkie te problemy zdrowotne określać terminem spektrum choroby afektywnej dwubiegunowej (Akiskal, 1983). Pojęcie spektrum choroby afektywnej dwubiegunowej, poza wcześniej opisanymi typami choroby (typ I i typ II), obejmuje inne jeszcze postaci choroby. Należą tu m.in. osoby, u których występują wyraźne depresje, natomiast okresy hipomaniakalne są wyjątkowo krótkie, np. kilkugodzinne lub kilkudniowe. Istnieje też grupa osób, u których łagodne hipomanie nie występują spontanicznie, a tylko w czasie przyjmowania leków przeciwdepresyjnych. Są też osoby, które przewlekle ujawniają cechy hipertymii (łagodnej hipomanii), a poza tym miewają okresy depresji.

Tak rozumiana, w szerszy sposób, choroba afektywna dwubiegunowa występuje znacznie częściej niż postać klasyczna - u 5% populacji. Ponieważ istota pokrewieństwa między wszystkimi tymi stanami nie jest jasna, pojęcie spektrum choroby afektywnej dwubiegunowej jest hipotezą, która zapewne będzie w miarę zbierania doświadczeń weryfikowana.

Choroba afektywna dwubiegunowa


Początek choroby może nastąpić w każdym wieku, dość powszechnie za typowy uważa się okres: 20-30 r.ż., częste są jednak początki przed 20 r.ż. Ocenia się nawet, że u 53-60% chorych choroba ujawnia się w dzieciństwie i okresie dorastania, a zwłaszcza w okresie między 15 a 19 r.ż. W tym czasie jednak choroba nierzadko nie jest jeszcze rozpoznana i leczona. Pierwszy epizod może być depresją, subdepresją, manią, hipomanią bądź tzw. stanem mieszanym.

Choroba afektywna dwubiegunowa jest chorobą trwająca przez całe życie, o bardzo różnym przebiegu, generalnie jednak o dużej nawrotowości. Przeciętnie w ciągu pierwszych 10 lat od postawienia rozpoznania u osoby chorej występują cztery duże epizody choroby. Istnieją jednak też badania, które szacują częstość nawrotów na przeciętnie jeden epizod choroby rocznie.

Okresy chorobowe, depresja i mania, występują w różnej liczbie i kolejności. Poprzedzielane są okresami zdrowia (remisji) albo przechodzą bezpośrednio jeden w drugi, co jest określane jako zmiana fazy. U większości chorych liczba depresji jest wyższa od liczby manii, większa jest też łączna długość okresów depresyjnych. Przewaga depresyjności jest wyraźniejsza w CHAD typu II niż w CHAD typu I. W typie o częstej zmianie faz (rapid cycling) także przeważa depresyjność.

Pierwszy epizod choroby najczęściej jest depresją. Mania, jako epizod pierwszy występuje rzadziej, a jeśli tak jest, to częściej ma to miejsce u mężczyzn. Epizody manii trwają od 2 tygodni do 5 miesięcy, depresje są natomiast nieco dłuższe, od 4 do 9 miesięcy, rzadko więcej. Istnieją jednak formy choroby afektywnej dwubiegunowej (ang. Rapid Cycling Bipolar Disorder i Ultradian Bipolar Disorder), które przebiegają z bardzo dużą częstością epizodów chorobowych. Wtedy okresy choroby mogą być krótkie lub bardzo krótkie i trwać np. tydzień, kilka dni, a nawet przechodzić jeden w drugi (mania w depresję) w ciągu jednej doby.

Okresy remisji należą do naturalnego przebiegu wielu typów choroby afektywnej dwubiegunowej, zwłaszcza CHAD typu I i II. Jednak wiele okresów między właściwymi rzutami choroby, określanymi jako remisje, to okresy w których utrzymują się łagodniejsze objawy choroby, zwłaszcza depresyjne. Są to więc remisje niepełne. W przebiegu nieleczonej CHAD z szybką zmianą faz okresy zdrowia mogą się znacznie skracać i nawet zanikać. Generalnie można powiedzieć, że w w przebiegu nieleczonej choroby afektywnej dwubiegunowej nawroty zawsze następują.

W Stanach Zjednoczonych 39% pacjentów z CHAD potrzebuje w jakimś okresie leczenia w szpitalu. Brak analogicznych danych dla populacji polskiej.

Z CHAD niejednokrotnie współwystępują inne problemy zdrowotne. Są to najczęściej zaburzenia lękowe, nadużywanie alkoholu i substancji narkotycznych (prawdopodobnie jako próba "samoleczenia") oraz zespół deficytu uwagi (ADD, Attention Deficit Disorder).

Za czynniki złe prognostycznie (tendencja do mniej korzystnego przebiegu choroby i nieraz trudniejsze leczenie) można uważać wczesny wiek zachorowania, maniakalny początek choroby, dużą od początku częstotliwość nawrotów oraz współistnienie poważnych schorzeń somatycznych.

Na przebieg i rokowanie zdecydowanie korzystnie wpływa podjęcie regularnego leczenia. W jego wyniku możliwe jest nawet całkowite i na wiele lat uwolnienie się od wszystkich objawów tej choroby, choć najczęściej wiąże to się z potrzebą nieustannego leczenia profilaktycznego.

Najistotniejsze problemy związane z chorobą

Choroba afektywna dwubiegunowa (zaburzenia afektywne dwubiegunowe, CHAD powinna być uważana za chorobę poważną, może bowiem wiązać się z dłuższymi okresami niezdolności do pracy, hospitalizacjami, dotkliwymi stratami zawodowymi i zaburzeniami stosunków rodzinnych.

Niekorzystne skutki choroby związane są z charakterem występujących zespołów chorobowych: depresji i manii. Obejmują zarówno związane z depresją zahamowanie i ograniczenie sprawności, jak i skutki społeczne wynikające z maniakalnej euforii, wzmożonego napędu i typowego bezkrytycyzmu. Typowymi skutkami CHAD mogą być: pogorszenie statusu społecznego i zawodowego, zmniejszenie dochodów, trudności w ukończeniu studiów lub innych form kształcenia się, konflikty w rodzinie, rozwody.

Ocenia się, że zaburzenie dwubiegunowe CHAD wiąże się z gorszym funkcjonowaniem społecznym niż zaburzenia depresyjne nawracające (choroba afektywna jednobiegunowa). W jednym z ważnych badań (Chicago Folloow-up Stady), obejmujących 10 lat obserwacji chorych na CHAD, dobrze funkcjonowała mniej niż połowa chorych na te chorobę.

Specyficznym problemem dla niektórych chorych bywa przeżywanie ekstremalnych nastrojów, euforii, poczucia siły, ustąpienia lękowych wątpliwości i zahamowań - o powabie niemal narkotycznym. Ustąpienie manii bywa natomiast okresem dotkliwej konfrontacji z trudniejszą materialną i duchową rzeczywistością. Innym problemem jest towarzyszące wielu chorym poczucie niestabilności swojej psychiki, nastrojów, myśli i podstawowej wewnętrznej siły. Może to skutkować brakiem zaufania do siebie samego, własnych ocen i decyzji.

W CHAD istnieje większe ryzyko zgonów, głównie z powodu chorób układu krążenia oraz zdarzających się w tej chorobie samobójstw.

Istnieje jednak znaczna grupa osób, u których choroba ma tendencję do łagodniejszego przebiegu, a nawet przybiera postać poronną. W tych łagodniejszych postaciach CHAD następstwa społeczne choroby mogą być stosunkowo niewielkie.


Etiologia


Choroba ma silne uwarunkowania genetyczne, na co wskazuje m.in. fakt, że u krewnych pierwszego stopnia osób chorych na CHAD znacznie częściej niż w całej populacji występują choroby afektywne (zarówno zaburzenia depresyjne jak i różne formy zaburzeń dwubiegunowych). Nie wiadomo na czym dokładnie polega uwarunkowana genetycznie podatność na tę chorobę.

Czynniki środowiskowe i życiowe także odgrywają rolę w etiologii CHAD. Życiowe niepowodzenia lub inne stresujące wydarzenia zwiększają ryzyko wystąpienia choroby bądź jej kolejnego nawrotu. Takie wydarzenia mogą poprzedzać zarówno wystąpienie depresji jak i manii (hipomanii). Uważa się także, że nawrotom może też sprzyjać brak snu oraz nieregularność codziennego rytmu wykonywanych zadań społecznych. Z drugiej strony satysfakcjonujące związki z bliskimi osobami mogą łagodzić wpływ stresu i wywierać, do pewnego stopnia, korzystny wpływ na przebieg choroby.

W ostatnich latach, na gruncie psychologii poznawczej (kognitywnej) pojawiły się przypuszczenia, że w zachorowaniu na zaburzenie dwubiegunowe istotną rolę odgrywa tzw. indywidualny styl poznawczy czyli pewien, występujący już przed zachorowaniem, nieprawidłowy sposób (schemat) myślenia i interpretacji informacji. Koncepcja ta jest zgodna z generalną ideą tej szkoły psychologicznej, nie jest jednak jasne, czy opisywany jako nieprawidłowy i chorobotwórczy sposób myślenia poprzedza chorobę i odgrywa istotną rolę w jej etiologii, czy raczej jest jednym z objawów tego zaburzenia.

Rozpowszechnienie


Przez długi czas utrzymywały się poglądy, że rozpowszechnienie choroby afektywnej dwubiegunowej CHAD jest podobne do rozpowszechnienia schizofrenii i wynosi około 1%. Dziś wiadomo, że jest ono istotnie częstsze, zwłaszcza, gdy uwzględni się różne, mniej typowe, formy tej choroby. Według różnych źródeł częstość występowania CHAD typu I w okresie całego życia wynosi 0,4-1,5%, liczby te nie są kwestionowane. Natomiast epidemiologia CHAD typu II jest mniej znana, występowanie tej formy choroby jest oceniane na przynajmniej 1,5-2,5% populacji. Jest możliwe, że uwzględniając jeszcze inne formy i przebiegi tego schorzenia, określane ostatnio jako tzw. spektrum choroby afektywnej dwubiegunowej, występowanie różnych postaci tego schorzenia sięga 5%, a może nawet 10% populacji w okresie całego życia. Są to najwyższe wskaźniki podawane w literaturze (np. Angst i wsp., badania „Zurich Study”), wymagające weryfikacji w innych grupach populacyjnych. Choroba afektywna dwubiegunowa typu I występuje jednakowo często u kobiet i u mężczyzn, natomiast CHAD typu II częściej u kobiet. Przyczyny tej rozbieżności nie są znane.

Przez długi czas uważano, że typowym okresem dla ujawnienia się choroby afektywnej dwubiegunowej to czas między 25 a 35 r. ż. Poglądy te należy uważać za nieaktualne – wiadomo obecnie, że choroba rozpoczyna się wcześniej. Większość pierwszych epizodów choroby przypada bowiem na okres od 15 do 18 r. ż. (ryzyko zachorowania na CHAD ma wynosić w tym okresie już ok. 1 % populacji). Do rozpoznania choroby dochodzi jednak zazwyczaj po kilku, a nawet kilkunastu latach.

Opinie na temat, czy CHAD występuje jeszcze wcześniej są podzielone. Z jednej strony badania wskazują, że mania jest bardzo rzadka lub wcale nie występuje u dzieci. Rzadkie są też obrazy choroby afektywnej dwubiegunowej typowe dla osób dorosłych. Z drugiej coraz pojawiają się doniesienia, że CHAD, częściej niż dawniej sądzono, rozpoczyna się już w dzieciństwie.

Leczenie


Rozpoznanie tej choroby jest mocnym wskazaniem do leczenia farmakologicznego. W zależności od tego czy chory jest w okresie depresji, manii, czy remisji – leczenie ma inne cele i stosowane są leki z różnych grup. Ze względu na przewlekły charakter schorzenia szczególną rolę odgrywa zapobieganie kolejnym nawrotom choroby. Wskazania do wdrożenia tego rodzaju długotrwałego leczenia profilaktyczne istnieją u większości chorych. Takie leczenie przynosi dobre skutki u wielu chorych, jest jednak leczeniem długim, prowadzonym nawet bezterminowo.

W leczeniu CHAD stosowane są leki przeciwdepresyjne, przeciwpadaczkowe, neuroleptyczne, przeciwlękowe i węglan litu.

Rezultaty leczenia zależą od przebiegu choroby, jej podtypu i aktualnej fazy. Generalnie leczenie depresji w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej bywa trudniejsze niż w przebiegu choroby afektywnej jednobiegunowej. Trudności w leczeniu sprawia też przebieg choroby z częstą i bardzo zmianą faz (rapid cycling, ultra rapid cycling). Leczenie tych ostatnich typów choroby wymaga nieraz stosowania jednocześnie dwóch lub więcej leków.

Prawdopodobnie wczesne rozpoczęcie leczenia wpływa łagodząco na przebieg choroby afektywnej dwubiegunowej w kolejnych latach. Dodatkowym argumentem za jak najwcześniejszym rozpoczęciem leczenia jest fakt, że pierwsze epizody choroby niejednokrotnie łatwiej poddają się leczeniu. Nieleczona choroba CHAD przebiega typowo w sposób progresywny: kolejne nawroty choroby są dłuższe, a remisje krótsze.

Są różne poglądy na znaczenie pomocy psychologicznej u osób z CHAD. Niewątpliwie rola psychoterapii nie jest kluczowa lecząca w ścisłym tego słowa znaczeniu. Podkreśla się jednak znaczenie psychoedukacji (nazywanej czasem mylnie psychoterapią). Jej celem jest przekazanie przez specjalistów wiedzy o chorobie oraz dzielenie się osób chorych między sobą swoimi doświadczeniami. Szczególnie ważne jest nabycie przez chorych umiejętności rozpoznawania zwiastunów kolejnych nawrotów choroby oraz nauczenie się kontroli swoich zachowań. Kontrola taka jest możliwa w mniej nasilonych stanach choroby, o ile chory potrafi ocenić swój aktualny stan zdrowia i wie jakie zagrożenia są z nim związane. Tego rodzaju programy psychoedukacyjne, nieraz z elementami psychoterapii kognitywnej są dziś coraz zalecane i wypróbowywane. Jeśli nie są dostępne to wiele choremu może dać sam kontakt z lekarzem prowadzącym leczenie. Kontakt ten powinien być dostatecznie częsty, dostosowany do dynamiki choroby, z możliwością szybkiego kontaktu w wypadku nagłej potrzeby. Długość wizyt lekarskich powinna umożliwiać systematyczne podejmowanie rozmowy o różnych aspektach choroby i życiowych trudnościach pacjenta. Związek osoby chorej ze swoim lekarzem jest w tej chorobie niejednokrotnie wieloletni.

Choć właściwa, „głębsza” psychoterapia nie leczy istoty CHAD to wiele osób z tą chorobą może oczywiście potrzebować też tej formy pomocy. Problemem w prowadzeniu takiej terapii jest jednak to, że możliwości z korzystania z niej i efektywność silnie zależą od aktualnego stanu zdrowia chorego. Optymalnym czasem na psychoterapię wydaje się czas remisji, zwłaszcza długo trwającej. To jednak w przebiegu choroby afektywnej dwubiegunowej nie zawsze występuje. *



*źródło:www.online.synapsis.pl


Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez kokolinka486 dnia Czwartek 22:32:41, 19 Czerwiec 2014, Czwartek , 169 , w całości zmieniany 1 raz
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
kokolinka486
pisarz stopien III 400 postow



Dołączył: 13 Lis 2011
Posty: 479
Przeczytał: 0 tematów

Pomógł: 6 razy
Ostrzeżeń: 0/3

Płeć: Kobieta

PostWysłany: Poniedziałek 2:17:05, 18 Listopad 2013, Poniedziałek , 321     Temat postu:

Wszyscy mamy wzloty i upadki, swoje dni na szczycie góry i dni w głębokiej dolinie..., ale w depresji dwubiegunowej te szczyty i doliny są bardziej surowe.

Objawy depresji dwubiegunowej, zwanej inaczej depresją maniakalną mogą całkowicie zakłócić nasz codzienny tok życia, oddalają od pracy, szkoły, zakłócają relacje i dezorganizują codzienne życie. Chociaż depresja dwubiegunowa da się leczyć wielu ludzi nie rozpoznaje znaków ostrzegawczych aby uzyskać pomoc. Bez leczenia choroba ma tendencję do pogarszania się.

Ważne jest wiedzieć jak wyglądają objawy depresji dwubiegunowej. Wczesne rozpoznanie problemu jest pierwszym krokiem do uzyskania nad tą chorobą kontroli.

Depresja maniakalna jest przyczyną poważnych zmian nie tylko w nastroju osoby, ale w toku jej myślenia, zachowania i szybko zmieniających się zasobów energii. To już nie są tylko przelotne zachowania dobrego czy złego nastroju, smutku; cykle choroby "dobre i złe" trwają nie tylko przez kilka dni, ale całe tygodnie a nawet miesiące. W przeciwieństwie do zwykłego wahania nastroju, zmiany nastroju w depresji maniakalnej są tak intensywne, że zaburzają zdolności do wszystkich życiowych działań. Podczas epizodu maniakalnego osoba chora może w jednej minucie impulsywnie rzucić pracę nawet w dobrych warunkach i za duże pieniądze. W normalnej fazie czuje się normalnie aktywna w dzień i w nocy jak większość zdrowych ludzi a w chwili epizodu maniakalnego ta sama osoba w bardzo krótkim czasie może spać bez umiaru, nie wychodzi prawie z łóżka, czuje do siebie potężny wstręt, roztacza wokół siebie rozpacz, np. po rzuconej przez nią pracy i stania się bezrobotnym. Rozpacza, że ma kupę długów i nie ma pieniędzy... lecz wszystkie te problemy wynikły tylko z winy osoby cierpiącej na manię.

Depresja maniakalna jest bardziej powszechna niż wielu myśli. Na 100 osób choruje przeważnie 3 (statystyki Instytutu Zdrowia Psychicznego w USA). Przyczyny choroby nie są do końca jasne, ale jednak jest wiadomo, że na depresję maniakalną chorują całe rodziny.

Pierwszy epizod depresji maniakalnej występuje zazwyczaj w młodzieńczych latach lub we wczesnej dorosłości. Objawy potrafią być subtelne i mylące, dlatego wiele osób z depresją maniakalną jest pomijanych lub mylnie diagnozowanych. Z tego powodu cierpią bo nie mają właściwej pomocy, leczenia i wsparcia. Kiedy są leczeni mogą prowadzić życie pełne satysfakcji.


Fakty i mity o depresji maniakalnej:

Mit: ludzie z depresją maniakalną nie mogą pracować i normalnie żyć.

Fakt: wiele osób z depresją maniakalną robi z powodzeniem karierę, mają szczęśliwe rodzinne życie i dobre relacje. Życie z chorobą dwubiegunową jest wielkim wyzwaniem, ale właściwe leczenie, zdrowe umiejętności radzenia sobie ze stresem i solidny system wsparcia czyni, że osoba może żyć w pełni i kontrolować swoje zachowania.

Mit: ludzie z chorobą dwubiegunową "pływają" między depresją i manią.
Fakt: niektóre osoby mają ekstremalne epizody manii i depresji, ale większość z nich cierpi więcej na depresję mniej na manię. Mania może być tak łagodna, że nie można jej rozpoznać. Osoby z depresją maniakalną mogą przejść również długi odcinek bez żadnych objawów. Wyglądają prze długi czas na zupełnie zdrowych.

Mit: depresja maniakalna wpływa tylko na nastrój.

Fakt: depresja maniakalna wpływa na poziom energii, na pamięć, koncentrację, właściwy osąd, samoocenę, apetyt, sen, popęd płciowy. Dodatkowo związana jest z niepokojem, uzależnieniami i problemami zdrowotnymi takimi jak: cukrzyca, choroby serca, migreny, wysokie ciśnienie krwi.

Mit: poza przyjmowaniem leków nic w tej chorobie nie można zrobić.
Fakt: podstawą jest farmakologiczne leczenie, ale dodatkową strategią jest inna samopomoc. Można pomóc sobie kontrolować objawy przez dobry i długi sen, odpoczynek, odpowiednie odżywianie, monitorowanie nastroju minimalizując do minimum stres i pomoc wspomagających ludzi.



Objawy depresji maniakalnej:

Objawy depresji afektywnej dwubiegunowej różnią się w zależności od osoby, występują nieprzewidywalne różnice w każdej osobowości i różna jest częstotliwość epizodów choroby. Niektóre osoby bardziej są podatne na manię, inne na depresję; podczas gdy jedni "szybko jeżdżą" między jednym i drugim", (stąd nazwa u chorych na depresję maniakalną, na ich huśtawkę nastrojów - "jazda kolarza"), u drugich dochodzi do zakłócenia nastroju i zastój, u jeszcze innych wystąpią objawy choroby sporadycznie kilka razy w życiu.



Cztery odcinki nastrojów w depresji maniakalnej:


mania, hipomania, depresja, epizod mieszany


Mania
- w fazie manii występuje uczucie wzmożonej energii, kreatywności, euforii, wszystkie są ze sobą splecione. Ludzie doświadczający manii prawie w ogóle nie śpią, są nadpobudliwi, czują się wszechmocni, niezwyciężeni, rośnie w nich wielkie poczucie własnej wartości. Kiedy chorzy czują się w swej mani zbyt dobrze to mają tendencję wymknąć się spod kontroli. Osoby chore bardzo często podczas własnej wzlotów zachowują się lekkomyślnie. Może to być hazard beż żadnych pieniędzy (wszystko pod zastaw), angażują się w niewłaściwe i niemądre biznesy, inne aktywności, np. są uwikłani w niewłaściwe seksualne zachowania. Jednym słowem sukces uderza całą parą do głowy, bo nie ma rzeczy dla nich do niewykonania kiedy budzi się w nich epizod mani.

Często spotykamy osoby "wszystko potrafiące," niezastąpione, dopiero o czymś usłyszą - już są to w stanie wykonać. Na necie mnoży się od takich cała długa lista we wszystkich biznesach, łącznie z duchowymi poradami. Dlatego zalecam aby uważać na prowadzenie wirtualnych biznesów czy innych usług z osobami wszechmocnymi o niezliczonej ilości ofert ... ? Można mieć z nimi "niezłą jazdę" i nawet trudno mieć później do nich pretensje, a jeszcze trudniej odzyskać własne pieniądze. Nie rozumieją swoich działań i są dumni z siebie. Poza tym posiadają wysoką inteligencję i umieją dbać o własne interesy.

Kiedy u osoby chorej na depresję maniakalną nastrój "pójedzie w dół", na drugi biegun, nagle z euforii staje się zły, natrętny, cały czas rozdrażniony, agresywny, gotowy do walki, jeśli ktoś nie chce za nim podążać sam wymierzy karę za nieposłuszeństwo, obwini każdego kto zechce go krytykować lub nie chce iść za jego myślą. Nastroje mogą się długo utrzymywać lub potrafią zmieniać się z minuty na minutę. Przy ciężkich stanach mani w chwili euforii chorzy na depresję maniakalną mają urojenia i halucynacje.

Hipomania - jest postacią lżejszą od manii. Ludzie z tą dolegliwością są w stanie odczuwać euforię, przypływ energii i kreatywności, ale już potrafią kontrolować własne zachowania, nie tracą kontaktu z rzeczywistością. Dla innych nie rozpoznających w nich choroby może się wydać, że są to osoby o niezwykle dobrym usposobieniu. Jednak hipomania może doprowadzić do złych decyzji, co może wpłynąć na negatywne relacje wynikające z ich działalności, np. szkodzą sobie sami we własnej karierze zawodowej. Ponadto hipomania często nasila się, idąc po skali wahnięć w pełną manię lub w depresję.



Wspólne oznaki i objawy 4-ch odcinków depresji maniakalnej:


- nagłe wysokie spadki energii
- mało śpi, ale czuje się energicznie
- szybko mówi, trudno zrozumieć jego słowa
- złudzenia i omamy (w ciężkich przypadkach)
- wybuchy nagłych, niekontrolowanych impulsów
- zaburzenia prawidłowego osądu i oceny sytuacji
- lekkomyślne działania, bez namysłu i konsekwencji
- gonitwa myśli, niezdolność kontynuowania rozmowy na jeden temat od razu w stan braku koncentracji, rozproszenia
- niezwykle wysoki optymizm bądź bardzo drażliwe i nierealistyczne przekonania, wspaniałe życiowe wizje, wybujałe mniemanie na temat swoich umiejętności, inteligencji i własnych uprawień, jednym słowem - Super Human!
- reakcja "szybkich skoków", od pomysłu do pomysłu, ciężko za taką osobą nadążyć


Depresja
: w przeszłości depresja dwubiegunowa była zaliczana i leczona tak samo jak regularna depresja. Ale coraz więcej badań sugeruje, że istnieją zasadnicze i zmienne różnice między nimi. Prawidłowe rozpoznanie jest bardzo ważne w leczeniu. Większość chorych osób nie jest poddawana żadnemu leczeniu. W rzeczywistości również istnieje ryzyko, że leki przeciwdepresyjne mogą pogorszyć stan w depresji maniakalnej, wyzwolić manię lub hipomanią powodując "szybką jazdę" między różnymi nastrojami.

Mimo wielu podobieństw pewne objawy są częstsze w depresji maniakalnej niż w regularnej, np. w dwubiegunowej depresji może wystąpić drażliwość, poczucie winy, nieprzewidywalne wahnięcia nastroju, uczucie niepokoju. Osoby chore mogą również mieć pomieszane objawy; zamiast euforii, szybkiej mowy, gonitwy myśli mogą nagle szybko zwolnić, dużo śpią, mówią bardzo powoli, są apatyczni, przybierają na wadze. Poza tym są narażeni na rozwój depresji psychotycznej - stan utraty kontaktu z rzeczywistością. W tym stanie tracą pracę i kontakty z innymi ludźmi (...)*


*źródło : [link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych] vismaya-maitreya.pl


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat  
Autor Wiadomość
kokolinka486
pisarz stopien III 400 postow



Dołączył: 13 Lis 2011
Posty: 479
Przeczytał: 0 tematów

Pomógł: 6 razy
Ostrzeżeń: 0/3

Płeć: Kobieta

PostWysłany: Wtorek 8:02:21, 14 Styczeń 2014, Wtorek , 13     Temat postu:

(...)Z CHAD niejednokrotnie współwystępują inne problemy zdrowotne. Są to najczęściej zaburzenia lękowe (w tym napady paniki), nadużywanie alkoholu i substancji narkotycznych (jako próba "samoleczenia" albo przejaw osłabienia mechanizmów kontroli w okresie manii) oraz zespół deficytu uwagi (ADD, ang. Attention Deficit Disorder). Z ChAD, zwłaszcza z typem z szybką zmianą faz, mogą współwystępować zaburzenia czynności tarczycy.


Rokowanie i czynniki prognostyczne


Bardzo trudno określić rokowanie w ChAD ze względu na możliwość różnego przebiegu choroby i różnej reakcji na stosowane leczenie. Dość często pierwsze kilka-kilkanaście miesięcy od ujawnienia się choroby jest okresem krytycznym. W wypadku dużego nasilenia choroby dochodzi niejednokrotnie do znacznego pogorszenia sprawności społecznej, która może się przejawiać się czasową niezdolnością do pracy, niezdolnością do nauki, nieradzeniem sobie z zadaniami domowymi. Niektórzy chorzy potrzebują leczenia w szpitalu. W razie podjęcia i kontynuowania leczenia, w ciągu kilku miesięcy dochodzi zwykle do farmakologicznego „kontrolowania” choroby. Może ono być pełne (całkowite wieloletnie remisje, czyli brak objawów choroby) albo niepełne – nawroty choroby występują, ale są zdecydowanie łagodniejsze i, niejednokrotnie, mniej częste. Wielu prawidłowo leczonych chorych, jest w pełni sprawnych życiowo i zawodowo. Inni, u których występują łagodne nawroty choroby nie przerywa pracy zawodowej ani innych zadań, choć ich sprawność może być w tym czasie zmniejsza. U innych chorych zdarzają się jednak nawroty o dużym nasileniu, nawet w wypadku prowadzonego leczenia, z silnymi tego konsekwencjami dla ich życia rodzinnego i zawodowego.

Na przebieg choroby i rokowanie duży wpływ mogą wywierać towarzyszące problemy życiowe lub zdrowotne. Wskazana jest abstynencja od alkoholu i substancji psychoaktywnych, ich spożywanie może silnie zakłócić proces leczenia. Wiele też zależy od indywidualnej zdolności osoby chorej do oceny własnego stanu zdrowia, umiejętności zauważenia wczesnych objawów nadciągającej fazy chorobowej i umiejętności odpowiedniego zareagowania. Reakcja ta może polegać np. na nawiązaniu wcześniejszego kontaktu z lekarzem albo zmianę dawkowania leków w sposób i w zakresie z nim ustalonym. Istotne jest też staranne leczenie ewentualnie współwystępujących innych problemów zdrowotnych takich jak np. cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, hipercholesterolemia, zaburzenia czynności tarczycy i inne. Zły stan ogólny i nieefektywne leczenie innych schorzeń może niekorzystnie wpłynąć na przebieg choroby dwubiegunowej.

Za czynniki mogące wskazywać na mniej korzystny przebieg choroby uważa się wczesny wiek zachorowania, maniakalny początek choroby, dużą od początku częstotliwość nawrotów oraz współistnienie poważnych schorzeń somatycznych.

Za czynniki korzystne można uważać późniejszy początek choroby, ujawnienie się choroby w postaci depresji, dojrzałość psychologiczną, brak w przebiegu choroby pełnoobjawowej manii, dobry ogólny stan zdrowia, korzystną sytuację osobistą, rodzinną i zawodową. *






źródło : [link widoczny dla zalogowanych] online.synapsis.pl


Post został pochwalony 0 razy
Powrót do góry
Zobacz profil autora
Wyświetl posty z ostatnich:   
Napisz nowy temat   Odpowiedz do tematu    Forum Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ... Strona Główna ->

505 ABC DEPRESJI - podstawowe informacje i najczęściej zadawane pytania
Wszystkie czasy w strefie CET (Europa)
Strona 1 z 1

 
Skocz do:  
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach

fora.pl - załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group
Regulamin