Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

[psiapsiaa]

Wielkanocne tradycje i obrzędy.
Unable to initialize embedded Gallery. You need to configure your embedded Gallery.
Kategorie: Kultura
Wielkanocne tradycje i obrzędy.

Wielkanoc (Pascha, Niedziela Wielkanocna), to najstarsze i najważniejsze święto chrześcijańskie. Z obchodami świąt wielkanocnych związanych jest wiele zwyczajów ludowych, których część wywodzi się ze starosłowiańskiego święta Jarego.
Jest to święto Słowian, które przypada na pierwszy dzień wiosny, kiedy mamy równonoc wiosenną (21 marca).

Palemki
Wielki Tydzień rozpoczyna się Niedzielą Palmową. Zwana kiedyś kwietniową lub wierzbną symbolizuje uroczysty wjazd Jezusa Chrystusa do Jerozolimy. Każdy chrześcijanin udaje się wtedy ze swoją palemką do kościoła.
Tradycyjne palmy wielkanocne są robione z gałązek wierzby, która w symbolice kościoła jest znakiem zmartwychwstania i nieśmiertelności duszy. Czasami wykorzystywano jeszcze gałązki malin i porzeczek. W Środę Popielcową ścinano je i przechowywano w pojemnikach z wodą, aby wypuściły pędy na Niedziele Palmową. W taką palmę wplatano również bukszpan, barwinek, borówkę, cis i widłak. W Wielką Sobotę następuje palenie tych palm. Popiół, który zostaje po nich, wykorzystywany jest w następnym roku. Ksiądz posypuje nim głowy wiernych.
W zależności od regionu, palmy różnią się wyglądem, techniką wykonywania i wielkością. Jednak z wszystkimi wiąże się wiele ludowych zwyczajów i wierzeń.
Ludzie głęboko wierzą w to, że poświęcona palma chroni ich, zwierzęta, domy, pola przed czarami, ogniem i wszelkim złem. Ma właściwości lecznicze. Połykanie bazi zapobiega bólom gardła i głowy. Natomiast sproszkowane „kotki” dodawane do naparów z ziół mają moc uzdrawiającą. Na urodzajny plon, bazie zamieszczane są z ziarnem siewnym i wkładane pod pierwszą zaoraną skibę. Piękna palma sprawi, że dzieci będą dorodne, a uderzenie witkami zapewni im zdrowie. Każda wysoka palma przyniesie twórcy długie i szczęśliwe życie. Poświęconą palmą należy pokropić resztę rodziny, ponieważ ochroni ona przed chorobami i głodem.

Lany Poniedziałek

Śmigus-dyngus, święto lejka to zwyczaj pierwotnie słowiański. Jest to zabawa, która wszyscy dobrze znają. Można wtedy do woli oblewać się wodą. Sam śmigus polegał na symbolicznym biciu witkami wierzby po nogach i wzajemnym oblewaniu się wodą. Miało to symbolizować oczyszczenie się z brudu i chorób, a w późniejszym czasie także i z grzechu. Dyngus natomiast dawał możliwość wykupienia się pisankami od podwójnego lania.
Ciekawe jest to, że święta te do XV wieku były odrębne. Z czasem zostały połączone i traktowane jako jedno. Przestano rozróżniać który na czym polega. Liczyła się tylko dobra zabawa. Tego dnia panny miały większe szanse na zamążpójście. Przesąd głosi, że jak któraś się obrazi to nie znajdzie sobie męża. Aby uchronić się przed zmoczeniem wodą, każda z panien starała się, żeby jej kraszanka była jak najładniejsza. Chłopak, wręczając tego dnia pannie piosenkę, dawał jej do zrozumienia, ze mu się bardzo podoba.
W wielu regionach zwyczaj ten uległ pewnym modyfikacjom. Do dziś śmigus- dyngus, w swej pierwotnej szacie jest spotykamy na południu Polski, natomiast polscy emigranci zwyczaje wielkanocne rozprzestrzenili w miejscach swojego osiedlania w USA.

Pisanki

Nieodłącznym elementem świąt wielkanocnych jest pisanka. Do dziś cieszy się wielką popularnością wśród dzieci. Pisanka jest to najczęściej kurze jajko, które zrobione jest rożnymi technikami. Może być też gęsie lub kacze. Zwyczaj ten narodził się w Persji, a w Polsce najstarsza pisanka pochodzi z końca X wieku. Wzór rysowano na nich roztopionym woskiem, a następnie wkładano je do barwnika np. łupin cebuli, która nadawała brunatnego koloru. Takiej pisanki nie może zabraknąć na wielkanocnym stole. Ma ona symbolizować rodzącą się przyrodę do życia, a jednocześnie nadzieje jaką czerpią chrześcijanie z wiary w zmartwychwstanie Chrystusa. W zależności od techniki, jaką wykonujemy, świąteczne jaja mają rożne nazwy.:

Kraszanki- powstają przez gotowanie jajka w wywarze barwnym, który uzyskiwany jest naturalnych składników. Barwę brązową otrzymamy z łupin cebuli, a różową z buraka.

Olejanki- przyozdabiane są płatkarni bzu, skrawkami kolorowego, błyszczącego papieru lub tkaniny.

Nalepianki- powstaje przez ozdabianie skorupki jajka wycinankami z papieru.

Łamanie się jajkiem podczas uroczystego śniadania ma na celu pojednanie skłóconych ludzi i jest wyrazem przyjaźni. Natomiast położenie pisanki przy grobie zmarłego było znakiem i nadzieją na powrót do życia oraz przezwyciężenia śmierci. W chrześcijaństwie wykluwający się pisklak symbolizuje zwycięstwo życia, jest znakiem Chrystusa, który zmartwychwstał. Jajko jest nadzieją i próbą cierpliwości, której należy się poddać, aby zobaczyć ukryte wewnątrz pisklę.

Święconka

Święconka- jest to koszyczek z jedzeniem, jaki niesiemy w Wielką Sobotę, aby poświęcić. Dawniej święcenie potraw odbywało się na dworach szlacheckich, ponieważ musiało być poświęcone wszystko, co się miało znaleźć na stole. Zwyczaj został przeniesiony do kościoła, dlatego, że takie święcenie zajmowało za dużo czasu. Zgodnie z zwyczajem koszyczek powinien być wiklinowy, a w środku wyłożony białą serwetką. W takim koszyku powinno się znajdować; baranek, jaja w postaci pisanek, chleb, wędliny, chrzan, babka. Na końcu koszyk zostaje przystrojony bukszpanem, baziami lub wiosennymi kwiatami i przykryty białą serwetka.

Grzechotki

Do dziś zachował się zwyczaj obdarowywania dzieci w Wielkim Tygodniu grzechotkami. Kiedy umilkły kościelne dzwony, a rozlegał się dźwięk kołatek, była to dobra okazja do psocenia. Młodzież biegała po ulicach miast z grzechotkami w rękach. Robiła dużo hałasu i straszyła przechodniów.

Wielkanocny zajączek

Zajączek należy do najstarszych elementów Świąt Wielkanocnych. Jeden ze świeckich symboli Wielkanocy, który przynosi grzecznym dzieciom prezenty. Wygląda jak normalny zając, który chodzi z koszyczkiem. Według prastarych zapisów ma również symbolizować płodność.

Wieszanie śledzia

Kolejnym symbolem Wielkiego Postu jest śledź. Rybę tę przybijano do drzewa i w ten sposób karano ją za to, że uniemożliwiała spożywanie pokarmów mięsnych. Czyniono to z wielką radością. Do dziś możemy spotkać się jeszcze z tym zwyczajem.

Topienie żuru

„ Topienie żuru” według tradycji odbywało się w Wielki Piątek i Sobotę. Każda gospodyni mieszała wszystkie spożywane podczas postu potrawy z popiołem. Razem z rodzinami zakopywały je w rożnych miejscach. Rygorystycznie przestrzegany post pozwalał spożywać żur albo śledzia. 'Topienie żuru” miało symbolizować koniec smutków i powrót do radości.

Święta Wielkanocne to okres, kiedy wszystko, co wydaje się nam normalnie nabiera magicznego charakteru. Dlatego niech tradycji stanie się za dość.

Zaloguj się lub zarejestruj by odpowiadać

[psiapsiaa]

Niedziela Palmowa


Niedziela Palmowa (Niedziela Męki Pańskiej) to święto w kalendarzu chrześcijańskim przypadające 7 dni przed Wielkanocą, które rozpoczyna Wielki Tydzień, czyli okres przygotowania duchowego do Świąt Wielkanocnych. Niedziela Palmowa została ustanowiona na pamiątkę przybycia Chrystusa do Jerozolimy. Tego dnia wierni przynoszą do kościoła palemki, symbol odradzającego się życia, które święci kapłan. Także w Węgrowie w Bazylice Mniejszej i Klasztorze wierni przynieśli na Msze św. strojne palmy. Każda była inna; mała i większa, z suszonych kwiatków lub bazi. Barwnie prezentowały się podczas procesji.
Wieczorem odbyła się w Węgrowie Droga Krzyżowa, w której przeżywano kolejne 14 stacji Męki Pańskiej. Zakończyła się przy Szkole Podstawowej im. Jana Pawła II, gdzie po Apelu Jasnogórskim wierni złożyli pod tablicą pamięci Papieża niesione lampiony .



Triduum Paschalne


W Wielki Czwartek rano w drohiczyńskiej katedrze pw. Trójcy Świętej została odprawiona uroczysta Eucharystia Krzyżma Św. Zgromadzeni byli na niej księża z całej Diecezji Drohiczyńskiej. Liturgii przewodniczył Ordynariusz Drohiczyński, ks. bp Antoni Dydycz. Wtedy też odnowiono przyrzeczenia kapłańskie oraz zostały poświęcone oleje potrzebne do udzielania sakramentów, konsekracji kościołów czy naczyń liturgicznych.
Triduum Paschalne rozpoczyna się w ten sam dzień od wieczornej Mszy Wieczerzy Pańskiej. W węgrowskiej Bazylice Mniejszej Mszę Św. odprawił ks. biskup A. Dydycz, który polewał wodą stopy dwunastu mężczyznom i ocierał je tak, jak czynił to Chrystus apostołom. Czwartkowa liturgia eucharystyczna upamiętniła przeistoczenie chleba i wina w Ciało i Krew Chrystusa. Po komunii św. odbyła się ceremonia przeniesienia Sakramentu do ciemnicy. Umilkły dzwony i dzwonki, a zamiast ich pojawiły się drewniane kołatki. Z ołtarzy zdjęto też obrusy na pamiątkę obnażenia Chrystusa z szat tuż przed ukrzyżowaniem.
W Wielki Piątek nie odprawia się Mszy św. Nabożeństwo poświęcone było przeżyciom związanym z męką i śmiercią Chrystusa. Po liturgii słowa nastąpiła adoracja krzyża. Zgromadzeni przyklękali i symbolicznie całowali odkryty krzyż Jezusa. Po obrzędach Najświętszy Sakrament został przeniesiony do Grobu Pańskiego. Następnie odbyło się wystawienie monstrancji z Hostią, okrytej białym welonem.
Wielka Sobota jest dniem adoracji Chrystusa, złożonego do grobu. Przy symbolicznej mogile w kościołach czuwali strażacy, ministranci, harcerze i wierni. Kapłani błogosławili tzw. święconkę, przeznaczoną na świąteczny stół. Wigilia Paschalna rozpoczęła się w sobotę wieczorem, kiedy Hostia została przeniesiona do tabernakulum. Stanowiła też centralny moment Triduum. Liturgia Wigilii Paschalnej składała się z czterech części. Pierwsza obejmowała liturgię światła. Ksiądz święcił płomienie ogniska rozpalonego przed kościołem. Potem nastąpiło zapalenie paschału symbolizującego Chrystusa. Od niego „Światło Chrystusa” przekazane zostało wiernym. Kolejno odbyła się liturgia słowa składająca się z dziewięciu czytań, psalmów i modlitw. Trzecia część poświęcona była tajemnicom sakramentu chrztu świętego zwana liturgią chrzcielną. Kapłan poświęcił wodę i wszyscy zgromadzeni odnowili przyrzeczenia złożone w czasie chrztu. Liturgię eucharystyczną zakończyła komunia św. i uroczyste błogosławieństwo.



Niedziela Wielkanocna


Niedziela Wielkanocna to dzień Zmartwychwstania Pańskiego, największe święto chrześcijańskie. Uroczysta Msza św. tzw. rezurekcja odprawiana jest albo po wieczornym nabożeństwie w Wielką Sobotę, albo porankiem w Wielką Niedzielę. Msza św. poprzedzona jest uroczystą procesją z Najświętszym Sakramentem. Kapłan podnosi ustawiony przy Grobie Pańskim krzyż ozdobiony czerwoną stułą. Następnie ksiądz trzykrotnym śpiewem oznajmia zmartwychwstanie Chrystusa. Idący w procesji ministranci niosą krzyż i figurę Zmartwychwstałego, kapłan zaś trzyma przed sobą monstrancję z Hostią. Procesja ma bogatą oprawę. Po rezurekcji, rodzina zasiada w domu do uroczystego śniadania wielkanocnego, które rozpoczyna się modlitwą, składaniem życzeń i dzieleniem się święconką..


Poniedziałek Wielkanocny


Drugi dzień Świąt Wielkanocnych zwany jest inaczej lanym poniedziałkiem, Śmigusem-dyngusem. To dzień zabaw, zalotów, żartów, ogólnej wesołości i radości. Najważniejszym zwyczajem jest oblewanie się wodą. Zwyczaj ten symbolizuje budzenie się przyrody do życia. Na Śmigusa - dyngusa od świtu zaczynano oblewać dziewczęta wodą. Ta, która nie została oblana, nie miała powodzenia. Natomiast ta, która została obficie oblana, miała szybko znaleźć dobrego kawalera.

[DELFINEK]

WITAM...PIEKNIE TO WSZYSTO OPISALAS...CZY BRALAS KIEDYS UDZIAL W TAKIEJ MSZY PORANNEJ?.....JA TERAZ JUZ JAK SIEGNE PAMIECIA ....KIEDYS JAK JESZCZE ZYLI DZIADKOWIE ,TO BYLY WTEDY SWIETA,WSZYSTKIE TRADYCJE MUSIALY BYC ZACHOWANE ...A TERAZ JA JUZ SWOJEJ CORCE PRZEZ SWA CHOROBE ICH NIE PRZEKAZALAM TAK JAK BYC POWINNO...A I SAMA W SWIETA WRACAM ZAWSZE PAMIECIA DO TAMYYCH SWIAT ....<( ALE JUZ TAKICH SWIAT NIGDY NIE BEDZIE................!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!NIGDY.......