Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

[pajka]

Wiem, że to co przeżywam nie jest najgorszym z możliwych, ale ja to teraz czuję i jest mi z tym źle zostawił mnie chłopak, po dwóch latach... co prawda, nie mieszkaliśmy razem, ale każdy weekend spędzałam u niego... razem gotowaliśmy, chodziliśmy na zakupy, razem jedliśmy, braliśmy prysznic, spaliśmy... powiedziała bym, że nie było rzeczy, których byśmy razem nie robili, ale nie mogę... by było jeszcze tyle do zrobienia do przeżycia...
wyjechałam do nowego miasta, gdzie nie mam ani znajomych, ani rodziny... miał do mnie przyjeżdżać dwa razy w miesiącu i ja do niego też. jednak minął pierwszy miesiąc, a to ja byłam dwa razy w rodzinnym mieście... i gdy byłam dwa tygodnie temu, spotkała mnie przykra "niespodzianka" nie spodziewałam sie... nic nie przeczuwałam... jedyne co usłyszałam, to "przepraszam" i że nie czuł nic do mnie od pół roku i że ten każdy raz, kiedy mówił, że mnie kocha był kłamstwem... nie mam komu się wyżalić i u kogo szukać wsparcia... nie mam nikogo, kto by mnie przytulił a tak bardzo potrzebuje teraz bliskości innej osoby:( cały świat mi się zawalił... nie mogę spać, jeść, uczyć się... nie mogę nic czuć wszyscy mi mówią, że nie był mnie wart, ale JA GO KOCHAM!!! i pamiętam same dobre i szczęśliwe chwile... był moim ideałem... nie jestem w stanie podać żadnej jego wady, bo nie miał... nic mnie w nim nie drażniło... był moim słońcem, moim nikłym światełkiem w tunelu pełnym rozczarowań i smutku... był po prostu wszystkim... teraz obwiniam się za wszystko, że może gdybym schudła, gdybym nie kłóciła sie czasami, gdybym nie obrażała, a co najważniejsze, gdybym nie wyjechała, to było by inaczej...
czuję sie strasznie głupio, gdy idę przez miasto i zaczynam nagle płakać... wszyscy sie patrzą na mnie jak na wariatkę nie radzę sobie... ręce mi się trzęsą cały czas... nie mam żadnej przyjaciółki, a rodzina twierdzi, że będzie wszystko dobrze i że mam nie przesadzać:/ tylko, że ja tego nie robie! cały mój ówczesny świat zawalił mi się pod nogami! nie było takiego aspektu mojego życia, żeby go w nim nie było... wszystko mi go przypomina... nie mam teraz do kogo dzwonić i pisać sms-ów... skończyło się coś, co miało trwać wiecznie... nie wiem, czy to tylko smutek, czy depresja... ale nie było gorszej chwili w całym moim życiu... a ta chwila ciągnie się niemiłosiernie... i jest coraz gorzej... czy ktoś wie, co powinnam zrobić? powiedział mi, że nie chce zrywać kontaktu... czy mam go utrzymać? czy wyżucić wszystkie kupki, z których pił herbatę...? nie mam żadnego hobby, którym mogła bym się zająć i wątpię, abym była w stanie zainteresować się czymś teraz... :/ czekam cały czas, bo mam tą głupią nadzieję, że przyjedzie, że przeprosi mnie i powie, że mnie kocha... ale wiem,że tak nie będzie! a mimo to... nie mogę przestać... płaczę nawet pisząc to... jest mi tak ciężko... wiem, że nie jestem chora, że nikt bliski mi nie umarł, że mam z czego żyć, ale to tak bardzo boli...!! nie wierze w to, że będzie jakieś lepsze jutro... bo chciała bym, żeby już nigdy nie było żadnego jutra... tak bardzo chciała bym położyć się spać i już nigdy nie obudzić... nie być ciężarem dla nikogo i nic nie czuć... jestem sama... w dodatku brzydka i zakompleksiona... załamana... nigdy nie pisałam do obcych ludzi, bo się ich boję... ale może to coś da...? nie chce sie obudzić za parę lat i żałować, że nie zrobiłam wszystkiego, żeby było lepiej... dziękuje, jeżeli ktokolwiek to przeczytał... i nie wyśmiał...

[Yacek_leo]

witaj na forum...
współczuję...
pozdrawiam...

[murka4]

milosc to narkotyk.....albo choroba. Masz teraz klasyczne objawy ,,odstawienia''. Będzie lepiej.....czas......
podrawiam

[Amarant]

....
(współczuję.....)

[lola33]

Znam ten bol poniekad... trzeba czasu by zobojetniec ...

[tabo]

tabo przytula

[Olka]

Moze trafilam na zly dzial ... ale co tam ... mam problem , a raczej moja przyjaciolka ... ona jest ' sama ' mamy siebie ... ale zal mi jej ... rodzice w ogole sie nią nie interesują , a jak wraca do domu to czuje się jakby wracała na pole bitwy . Czy wy wiecie , że ona bywa w dużysz miastach , ale nigdy by je zwiedzać ? Musi czekać aż rodzice odbiorą towar z hurtowni ... nie chce by tak miala ... jest jaj źle widać to ... chodzi do psychologa , z rodzicami ale to i tak prawie nic nie pomaga ... całe dziecinstwo spedzila sama ... i przez to ma syndrom jedynaka ... to jest bradzo egoistyczne sama wie , i nie da sobie rady w przyszlości...

[Jagoda19840]

olka ,a moze przyjaciolka powinna powaznie porozmawiac z rodzicami .nieraz oni mysla ze wszystko jest w porzadku ,a tak nie jest .z tego co tutaj piszesz jasno to wynika.Ona potrzebuje ich milosci ,a ma jej malo .Dziwi mnie tutaj to ,ze do tej pory nie zareagowal psycholog i nie porozmawial z jej rodzicami .A pytałas kolezanke ,czy z psychologiem jest szczera ,moze przed nim nie mowi wszystkiego ,tylko ciebie traktuje jako osobe ktorej mozna wszystko powiedziec .