Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

snowy

takaja w tym co napisałaś cząstka moich mysli:)
dziekuje..

Beti2501

...

pozdrawiam

taka ja

tak sobie mysle,
ze wspielam sie do krawedzi mojego 'dolu'
i zatrzymalam
z obawa,
ze tam u gory nic nie ma
ze sie poslizgne i znowu spadne w dol

tu jest milo - nie ma smutku, nie ma emocji, nie ma problemow

i tylko nie wiem czy dalej isc.......

taka ja

Do Piotrusia Pana

Spotkalam Piotrusia Pana
zapukal w moje okno
otworzylam, wszedl, rozejrzal sie i poprosil "Teraz mnie wyrzuc"
Spytalam dlaczego
"Ja jestem wrogiem, tym wszystkim co zle - tak mi powiedzieli - wyrzuc mnie"
Powiedzialam ze nie umiem choc nie raz odrzucalam
Jestes chlopcem ktory dorosnac sam musial

Spotkalam Piotrusia Pana
Pewnej nocy spytal znow czy Go pamietam
i porwal w noc wsrod wrogow a jednak sie nie balam
opowiedzial ze spoza szyby obserwuje i boi sie wejsc
nabroil i inni nabroili

Spotkalam Piotrusia Pana
Zapukalam ja, otworzyl i spytal dlaczego
- bo krzyczalam i nikt nie slyszal
- bo zamilklam i nikt nie slyszal
- bo szepce i nikt nie slyszy
Przytulil i powiedzial "Placz na mym ramieniu"

Spotkalam Piotrusia Pana
Plakalam nie jedna noc
otarl me lzy mankietem
Czasem spadal z wysoka i ja Go lapalam
Choc milczal opowiadal mi jak nie spasc

Spotkalam Piotrusia Pana
Spytal "Boli?"
Spytalam "Boli?"
Powiedzial ze nadal szuka
Powiedzial "..."
...

Poznalam Piotrusia Pana
Milczelismy niejedna ciemna noc
Dzis Go nie ma
ale wiem ze jest

Poznalam Piotrusia Pana
Jestes
badz... zawsze... obiecaj

illy16

Tego wczoraj nie zauwazylam Sad

Ale przynajmniej teraz zrozumialam...

"Dopiero kiedy człowiek zacznie się zastanawiać nad sobą samym, zrozumie jak bardzo niezdolny jest pojąć inne rzeczy."
-Blaise Pascal

//serce

taka ja

...
poznalam Piotrusia Pana
ulecial w noc do znajomych gwiazd
jak zawsze
jak wszyscy
krzyczalam
szeptalam
juz zamilkne

poznalam Piotrusia Pana
na ulotna zludna chwile
...

poznalam Piotrusia Pana
i choc Go przy mnie nie bedzie
z oddali nadal
po cichu
mocno trzymam jeden kciuk
...

illy16

...

//serce

Malgorzata_

grazyna_50

Angie

Przeczytaj tę historię. Wczuj się w nią mocno. I wtedy zadecyduj jak zaczniesz jutrzejszy dzień...

Michał jest takim człowiekiem , za którym raczej się nie przepada. Jest zawsze w dobrym humorze i zawsze ma coś pozytywnego do powiedzenia.
Zapytany jak się czuje odpowiedziałby: "Gdyby było lepiej już bym chyba nie wytrzymał!".
Był naturalnym motywatorem. Jeśli jakiś pracownik miał zły dzień , Michał zawsze radził mu jak znaleźć pozytywną stronę tej sytuacji.
Widząc to , bardzo mnie to zaciekawiło. Pewnego dnia poszedłem więc do Michała i spytałem go:
"Nie rozumiem. Nie można być tak pozytywną osobą przez cały czas. Jak ty to robisz?"
Michał odpowiedział: "Każdego ranka gdy się budzę mówię sobie - "Michał , masz dzisiaj dwie możliwości
- możesz mieć dobry humor albo możesz mieć zły humor". I wtedy wybieram dobry humor.
Za każdym razem , gdy wydarza się coś niedobrego , mogę wybrać albo byciem ofiarą albo wyciągnąć z tego jakąś lekcję dla siebie.
I wybieram wyciągnięcie lekcji. Za każdym razem gdy przychodzi ktoś do mnie ponarzekać ,
mogę wybrać zgodzenie się z nim albo pokazanie mu pozytywnej strony życia. I wtedy wybieram pokazanie mu tej pozytywnej strony."
"Zaraz , to nie jest takie proste!" - zaprotestowałem.
"Ależ tak , to właśnie takie jest." - odpowiedział Michał.
"Życie polega na wyborach. Każda sytuacja jest wyborem. Ty sam wybierasz jak zareagujesz na daną sytuację.
Ty wybierasz , jaki wpływ mają ludzie na twoje samopoczucie. To ty wybierasz bycie w dobrym albo złym humorze.
Mówiąc krótko - to twój wybór , jak wygląda twoje życie."
Zapamiętałem , co powiedział mi wtedy Michał. Krótko potem opuściłem firmę , w której wtedy pracowałem i otworzyłem swoją własną.
Straciliśmy kontakt ze sobą , ale często przypominałem sobie Michała , gdy dokonywałem wyborów w moim życiu , zamiast tylko reagować na zmiany sytuacji.
Kilka lat później dowiedziałem się , że Michał miał poważny wypadek. Spadł z rusztowania z wysokości prawie 20 metrów.
Po 18-godzinnej operacji i wielu tygodniach rehabilitacji Michał został zwolniony ze szpitala z wszczepionymi w plecy metalowymi prętami.
Spotkałem się z nim około 6 miesięcy po wypadku. Kiedy spytałem jak się czuje , odpowiedział:
"Gdyby było lepiej już bym chyba nie wytrzymał! Chcesz zobaczyć moje blizny?"
Nie chciałem , ale zapytałem o czym myślał w chwili wypadku.
"Pierwsze , co mi przyszło do głowy to moja córka , która niedługo miała się urodzić" - odpowiedział Michał.
"Później , gdy leżałem na ziemi , pomyślałem sobie , że mam dwie możliwości: mogę wybrać - żyć albo umrzeć. Wybrałem życie."
"Nie byłeś przerażony? Nie straciłeś przytomności?" - spytałem. Michał kontynuował:
"Moi znajomi byli wspaniali. Mówili mi , że wszystko będzie dobrze. Aż do momentu , kiedy zawieźli mnie do szpitala i zobaczyłem twarze lekarzy i pielęgniarek - wtedy naprawdę się przeraziłem.
W ich oczach wyczytałem - "ten facet już nie żyje". Wiedziałem , że muszę coś zrobić."
"I co zrobiłeś?" - spytałem.
"Była tam taka duża , tęga pielęgniarka wykrzykująca różne pytania do mnie." - opowiadał dalej Michał. "Spytała , czy jestem na coś uczulony. "Tak" - odpowiedziałem.
Lekarze i pielęgniarki przestali pracować , czekając na moją odpowiedź. Wziąłem głęboki oddech i krzyknąłem "Grawitację". Oni zaśmiali się , a ja powiedziałem - "Wybieram życie". Operujcie mnie jak żywego , a nie jak martwego."
Michał przeżył dzięki umiejętnościom lekarzy , ale również dzięki swojej niesamowitej postawie.
Nauczyłem się od niego , że codziennie możemy żyć pełnym życiem. To nasz wybór. Postawa jest wszystkim.

(Autor anonimowy)
_____________________________________________________________

taka ja - życzę Tobie trafnych wyborów w życiu ;
Radości z każdego dnia , z każdego drobiazgu , z tego co robisz i jak wyglądasz , a przede wszystkim z tego , że żyjesz.

Pozdrawiam Cię z Całego Serca. Smile

Kasia.