Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

[Gość]

Witam wszystkich. To mój pierwszy post.
Pisząc go jestem bardzo przybity, a wszystkiemu winne jest moje zachowanie czyli strach przed ludźmi a raczej przed opiniami na mój temat. Przez wiele lat z powodu choroby mojego ojca bylem zamknięty we własnym świecie i w domu bez znajomych, ale dwa lata temu wyrwałem sie dzięki osobie która mnie pokochała i ją chyba też.Chyba to właściwe słowo bo tak naprawdę mam wrażenie, iż jestem maszyną bez uczuć wyższych. W każdym razie, po dwóch latach mieszkam sam w innym mieście, pracuję i mam niby jakieś plany na przyszłość, a mimo to ciągle towarzyszy mi to dziwne uczucie, że nie zdążę, że czas pędzi tak szybko. Przeraża mnie to, bo chce umrzeć i mieć życie z głowy a z drugiej strony chcę żyć. Nie potrafię żyć i cieszyć sie chwila, a bardzo tego pragnę. Jak to jest, że ludzie wokół mnie widzą we mnie potencjał, a ja widzę gościa który do niczego sie nie nadaje?

Wiem, że nie jest to stan wyjątkowy, ale czy ktoś może mi podpowiedzieć jak to pokonać w sobie, póki nadzieja wciąż sie tli...

[grazyna_50]

witam Cie ,mi sie wydaje ,ze masz depresje,moze udaj sie do lekarza?Mozna tez pojsc do psychologa.Natomiast uczucie przemijania przeraza nas wszystkim ,to nie musi byc choroba.skonsultuj sie z psychologiem ,otrzymasz na pewno pomoc i bedzie Ci latwiej zdefiniowac twje rozterki ,pozdrawiam