Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

[Melania...]

Witam serdecznie, nazywam się Ada mam 19 lat . Od jakiegoś czasu moje problemy zaczęły mnie przytłaczać, więc postanowiłam znaleźć pomoc. Około trzy lata temu uciekłam z domu od ojca ( matki nigdy nie poznałam, natomiast tato dwa lata przed moją ucieczką znalazł sobie nową dziewczynę do której się przeprowadziliśmy.) i zostałam przygarnięta przez ciocie( siostrę mojego ojca) i jej konkubenta. Ogólnie ciągle nie mogę sobie poradzić z całą sytuacją, która zaistniała, bardzo kocham tatę i często mi go brakuje. Wiem, że ucieczka była moją decyzją, ale miałam ku temu powód, a dokładniej to jak bardzo mój tato się zmienił niestety nie na lepsze. Zaczął bardzo dużo pić, często miał nerwy, miałam wrażenie, że jestem ciężarem ( jego dziewczyna miała już wcześnie dwójkę swoich kilkuletnich dzieci) zwłaszcza, że mieliśmy duże problemy finansowe. Teraz u mojej cioci jeśli chodzi o sprawy finansowe to nic mi nie brakuje, ale są oni bardzo wymagający i wiem, że to śmiesznie zabrzmi, ale nie potrafią wychowywać dzieci... Nie potrafię z nimi o niczym rozmawiać ( uczucia itp.). Bardzo pomogli mi w nauce i jestem im za to wdzięczna, ale próbują mnie zmienić i wmawiają mi rzeczy, które mają mnie przekonać, że oni zawsze mają rację. Ich kary i ingerencję w moje sprawy robią się coraz bardziej przytłaczające ( nie mogę sama pójść do fryzjera i obciąć włosów jak mi się podoba, często zabierają mi telefon i go kontrolują albo w ramach kary chowają na kilka tygodni, tak samo z innym sprzętem elektronicznym) . Mam starszą siostrę, która wyprowadziła się z domu od ojca rok po mnie. Jesteśmy bardzo zżyte ze sobą i próbujemy utrzymywać kontakt jak tylko się da (ona pracuje w Holandii to też, widujemy się raz do roku ), a takie ciągłe zabieranie telefonu bardzo to utrudnia. Kamila, bo tak nazywa się moja siostra, jest jedyną osobą z którą mogę o wszystkim porozmawiać. Ona trzyma mnie przy " poprzednim życiu " dzięki czemu ciągle jestem sobą. Szczerze mówiąc to nie chce się zmieniać, a moje wujostwo za wszelką cenę chce zabić we mnie resztkę mojej osobowości i zmienić mnie w kogoś kim oni by chcieli bym była....Przez to co robią często się buntuje i zwykle są kłótnie. Psychicznie nie daje już sobie rady. Uczucia takie jak smutek zastąpiłam gniewem, innymi słowy, nie umiem juz płakać, a w zamian za to na wszystko reaguje złością. Od kilku tygodni ciągle nachodzi mnie ochota, żeby się ciąć albo zranić się w inny sposób...i dzięki temu zmniejszyć w sobie tę złość. Właśnie dlatego stwierdziłam, że chyba potrzebuje kogoś kto by mi pomógł.[/b]