Forum: depresja, smutek, leczenie, inne ...

Vermelho Phoenix

Nie wiem co się ze mną dzieje...
Ostatnio nie mam na nic ochoty. Najlepiej całymi dniami bym spała. Mam kupę na głowie z powodu zbliżających się sesji (jestem na 3 kierunkach), ale nie potrafię się zmusić do zrobienia czegokolwiek. Nawet w domu mam burdel, a co gorsza nie przeszkadza mi on tak jak zawsze to było. Całymi dniami snuję się po domu i chce mi się albo płakać, albo denerwuję mnie wszystko, bez jakiejś konkretnej przyczyny. Straciłam też ostatnio kompletnie zainteresowanie kontaktami fizycznymi z moim partnerem. Jest mi wszystko jedno jak wyglądam, a zawsze dbałam o wygląd.
Nie wiem co się dziej ;(
Co mam robić?

Malgorzata_

witaj...

a czy nie jest czasem tak, ze za duzo wzielas na swoje barki? Studiujesz na trzech kierunkach...czy dajesz sobie z tym rade? czy moze to Cie przeroslo?

Moim zdaniem, z czegos zrezygnuj, jesli nie dajesz rady...

Polecam rowniez wizyte u psychologa, pomoze Ci znalezc przyczyne tego stanu ducha, w ktorym sie znalazlas...

Pozdrawiam serdecznie....

Vermelho Phoenix

Za dużo na barki? Nie, nigdy nie miałam problemu ze zdawaniem sesji. Każdy kierunek kończyłam z średnią powyżej 4.5. Taki stan mam od 2-3miesięcy i pogłębia się. Coraz więcej rzeczy staje mi się obojętnych, nie zwracam uwagi na to co kiedyś mnie interesowało. Coraz rzadziej się uśmiecham, a jestem pogodną osobą. Nie wychodzę nigdzie, zamknęłam sie w domu i rzucam tzw. "kur**mi" na prawo i lewo, chyba że akurat płacze to tego nie robię :/

Marianna

witaj.napisz,jak się do ciebie zwracac,chyba ,że wolisz bez imienia... każdemu tutaj nie jest łatwo,wierz mi...ja męczę się z takimi fazami już wiele lat,biorę nawet leki,próbowałam psychoterapii i różnych takich dupereli,czego się dało....i...kupa...raz gorzej,raz lepiej, raz tragicznie...ale pisz,co cię gnębi. to pomaga. ja jestem Beata,pa

Vermelho Phoenix

Imię nie ma znaczenia...
Sama nie wiem co mnie gnębi...
może ostatnio po prostu czuję się niedoceniana?
A może po prostu nie wiem jaki jest sens tego wszystkiego...
Nie umiem się cieszyć i to mnie dobija najbardziej. Umiem płakać z byle powodu, złościć się...

Marianna

ja też płaczę z byle powodu,potem się cieszę,potem znowu łzy....masakra jakaś....no ale ja mam deprechę,że hej...nie życzę najgorszemu wrogowi.....

misia

Witaj milo...za duzo naraz wzielas tak mysle...dawalas rade,ale w koncu peklo...bo nikt nie zniesie z nas jak sie nazbiera...i potem emocje puszczaja...i czlowiek nie wie jak ma sobie poradzic...ale jak tak dluzej bedzie u Ciebie to moze trzeba sie bedzie udac do psychologa...pomysl o tym...ja sama tez musze isc bo rowniez nie daje rady czasem a ostatnio czesto...ale tutaj znalazlam wspaniale osoby,ktore i poradzily mi i wspieraja mnie...i to mi ogromnie pomaga...mam nadzieje,ze i Ty bedziesz tutaj z nami dobrze sie czula....pozdrawiam cieplutko...

Vermelho Phoenix

Wiecie mnie do szczęścia wiele nie potrzeba, żeby normalnie funkcjonować potrzebuje tylko swojego ukochanego i rozmowy z nim, a ostatnio nawet nie mamy jak rozmawiac, bo go nie ma wciąż. Teraz np. nie ma go bo pomaga powodzianom i sama nie wiem kiedy wróci, takie stany mam tylko jak jestem sama, jak są ludzie dookola to zachowuje się jakby nic sięnie działo, ale wystarczy 5 minut samotności i coś we mnie pęka.....

Vermelho Phoenix

Z drugiej zaś strony sama skazuję się na to wszystko , bo zamykam się w domu. Odcinam się od wszystkich. Nie wychodzę nigdzie, siedzę w domu i gapie się w ścianę albo śpię. Nawet na spacer z psem mi się nie chce iść, gdzie normalnie chodziłam średnio 2 razy w tygodniu na kilkugodzinne spacery z moim pupilem, teraz wyganiam go za każdym razem z pokoju... Nie pozwalam mu do siebie podejść.
Teraz czuje się lepiej, to dziwne, ale zawsze jak nadchodzi wieczór lepiej się czuje. Też tak macie? Jak robi się ciemno to odżywacie? Mam te 2 może 3 godzinki zanim zasnę, bo strasznie szybko się męczę, mimo że śpię cały dzień z krótkimi przerwami, jak obudzi mnie pies żeby z nim wyjść....
Nie rozumiem co się ze mną dzieje ;/
Nie chce mieć znowu depresji... Nie chce znowu być psychoaktywnym przyjacielem ;(

Vermelho Phoenix

Z drugiej zaś strony sama skazuję się na to wszystko , bo zamykam się w domu. Odcinam się od wszystkich. Nie wychodzę nigdzie, siedzę w domu i gapie się w ścianę albo śpię. Nawet na spacer z psem mi się nie chce iść, gdzie normalnie chodziłam średnio 2 razy w tygodniu na kilkugodzinne spacery z moim pupilem, teraz wyganiam go za każdym razem z pokoju... Nie pozwalam mu do siebie podejść.
Teraz czuje się lepiej, to dziwne, ale zawsze jak nadchodzi wieczór lepiej się czuje. Też tak macie? Jak robi się ciemno to odżywacie? Mam te 2 może 3 godzinki zanim zasnę, bo strasznie szybko się męczę, mimo że śpię cały dzień z krótkimi przerwami, jak obudzi mnie pies żeby z nim wyjść....
Nie rozumiem co się ze mną dzieje ;/ Nie chce tak żyć ;/